Goede plotwendingen

Moeder en dochter Lambrecht zijn onder de naam P.J. Tracy ook in Nederland populair geworden. Sneeuwblind (Snow blind) is de vierde titel van hun hand, en de computerkunstenaars van Monkeewrench spelen ook in dit boek weer een rol. Een bescheiden rol, dat wel. De hoofdrol is weggelegd voor rechercheurs Leo Magozzi en Gino Rolseth, die we nog kennen uit Live Bait (Levend aas). De derde hoofdpersoon in Sneeuwblind is Iris Rikker. Dankzij het eigenaardige Amerikaanse systeem dat iedereen die dat wil, zich verkiesbaar kan stellen voor bepaalde functies, is Iris, zonder enige kennis van zaken, verkozen tot sheriff. Op haar eerste werkdag wordt zij geconfronteerd met een wel heel eigenaardig lijk. En of het nog niet genoeg is, is het ook nog vreselijk slecht winterweer. Gino en Magozzi reizen af naar het afgelegen dorp van Rikker, want ook bij hen in Minneapolis zijn twee van die eigenaardige lijken gevonden: verpakt in sneeuwmannen. Uiteraard blijkt al snel dat de zaken hoe dan ook iets met elkaar te maken moeten hebben.
Snow blind heeft een plot vol wendingen, levendige hoofdpersonen en genoeg humor en spanning om het niet neer te kunnen leggen als je eenmaal begonnen bent. Het verhaal speelt zich af tijdens enkele sneeuwstormen en echt, je krijgt het koud tijdens het lezen. De manier waarop Gino en Magozzi op hun eigen manier trachten Iris te helpen brengt regelmatig een glimlach om de mond, terwijl Iris zelf zich ontwikkeld tot een leuk mens, dat zich zo goed mogelijk tracht staande te houden in de voor haar zo onbekende situatie.
Uiteindelijk blijkt de plot toch heel ergens anders toe te leiden dan dat je als lezer aanvankelijk denkt. En zo hoort het ook, voor een goede thriller. Voor de fans van het drietal van Monkeewrench: hoewel hun rol in dit boek bescheiden is, is hij belangrijk genoeg om bij te dragen aan de karakterontwikkeling van het drietal.