Indrukwekkend en schrijnend

‘Voor Lutie Johnson, een alleenstaande jonge zwarte moeder, is het leven zwaar. Ze knokt in haar eentje voor een beter leven voor zichzelf en haar achtjarig zoontje Bub. Om haar heen ziet en ervaart ze alleen maar ellende, veroorzaakt door racisme en discriminatie maar Lutie is erop gebrand om zich uit haar achtergestelde positie te worstelen. Maar zal dit haar worden toegestaan?’

‘De straat’ is een roman uit de jaren ‘40 en pas sinds kort in het Nederlands vertaald. Met het oog op de huidige ontwikkelingen in de VS heeft dit boek nog echter niets aan zijn kracht ingeboet. ‘De straat’ is een roman, maar naast dat het een indrukwekkende verhaal is, is het tevens een stevige aanklacht tegen de maatschappij. Een maatschappij waarin het helaas nog steeds vaak zo is dat je leven als zwarte Amerikaan al vastligt vanaf je geboorte. Je moet van sterke huize komen om je hieraan te ontworstelen. Lutie probeert het, eigenlijk tegen beter weten in, maar zonder haar waardigheid te verliezen.
Het verhaal pakte me vanaf het begin al bij de keel. Ik voelde me boos en onmachtig en toch spreekt er een enorme kracht uit de hoofdpersoon. En hoe walgelijk de figuren rondom haar ook zijn, ook hierin slaagt de schrijfster om je te laten voelen hoe zij in die afschuwwekkende rol geduwd zijn.
Dit maakt ze niet minder afschuwwekkend maar maakt het beeld van ongelijkheid en oneerlijkheid alleen maar sterker.

Een boek wat een stevige indruk op me achterlaat, een boek wat gelezen moet worden!