Adembenemend.

Aanvankelijk wat traag maar geleidelijk aan werd ik steeds dieper het verhaal ingetrokken. Het verhaal van Milla en onverbrekelijk daarmee verbonden dat van Agaat. Vanuit verschillend perspectief verteld (o.a. via dagboekfragmenten, gedachtenflarden enz.).
Liefde, haat, onmacht, ziekte; alles komt aan bod tegen de achtergrond van het Zuid-Afrika van de zestiger jaren.
Mijn eerste reactie na de laatste pagina's is: onmiddellijk opnieuw beginnen. Maar ik ben nog even ademloos..