Komt langzaam op gang

Het was nooit Kate Brady’s intentie om haar schrijfwerk te publiceren, maar toen haar kinderen oud genoeg waren en overdag op school zaten, schreef ze een verhaal over de karikaturen die al die tijd in haar hoofd rondspookten. Het verhaal dat daaruit voortkwam was haar thrillerdebuut: De laatste schreeuw.
Op dit moment geeft Kate Brady muzieklessen en is ze dirigent van een koor. Ook is ze druk bezig met haar volgende boek.
Op het moment dat Beth Denison erachter komt van wie ze de laatste tijd die angstaanjagende telefoontjes ontvangt, staat de FBI voor haar deur. Ze besluit wijselijk haar mond te houden en gebeurtenissen uit het verleden te verzwijgen.
Op datzelfde moment zit Chevy Bankes in de auto, de man uit Beth’s nachtmerries. Gedurende zijn onaangekondigde rit richting Beth vermoordt hij willekeurige vrouwelijke slachtoffers, althans, zo lijkt het.
Beth woont samen met haar dochtertje Abby en hun hond in een nette buurt en voor haar werk taxeert ze antieke voorwerpen, waaronder oude poppen. Steeds wordt duidelijker dat Bankes’ doelwit uiteindelijk Beth zal worden. De FBI kan via de telefoongesprekken die Bankes met Beth voert, traceren dat hij steeds dichterbij komt. Angstaanjagend dichtbij zelfs. Beth en haar dochtertje worden beveiligd en met man en macht proberen ze de seriemoordenaar Chevvy Bankes te pakken te krijgen, maar hij lijkt de FBI steeds te slim en te snel af te zijn.
Als blijkt dat de antieke poppen die Beth taxeert, sterke overeenkomsten tonen met de vermoorde vrouwen, blijkt dat dit alles tot in de puntjes voorbereid is door Bankes en dat hij door zal gaan tot het bittere einde, tot hij Beth hoort schreeuwen van pijn.

Het idee achter het hele verhaal is erg goed bedacht. De lezer weet direct wie de moordenaar is en toch weet Kate Brady het spannend te houden. Het verhaal komt helaas erg langzaam op gang en als lezer duurt het dus even voordat je in het verhaal zit. Er worden vele namen van verschillende personages benoemd, en omdat deze personages niet echt indruk maken, blijven ze niet hangen. Dit alles maakt het verhaal een beetje rommelig.
Pas als het verhaal op gang komt, wordt het heel erg spannend, al laat dit, zoals gezegd, wel even op zich wachten. De hoofdpersoon, Beth Denison, is een sterke onafhankelijke vrouw die er alles voor over heeft om haar dochtertje te beschermen.
Een universele oerdrang die maakt dat veel lezeressen zich sterk met Beth zulllen kunnen identificeren.
Beth is erg afstandelijk, wat haar een tikkeltje saai maakt, ook al is haar afstandelijkheid goed te verklaren. Beth draagt de last van een moeizaam verleden met zich mee.
De laatste schreeuw is een goed debuut, maar het had, met een sterkere eerste helft van het verhaal, een topper kunnen zijn. Nu is het gebleven bij een goede vingeroefening.