Van Stephen King kun je eigenlijk alleen maar zeggen, wat een fantastische schriver is het toch. Nadat ik in mijn jeugd voor het eerst in aanraking kwam met de Meester van de Horror, met het boek Dodewake, kwam ik echt in de ban van de boeken. Hele avonden lezen en als het nog even kon daarna in de videotheek de filmversie zoeken. Geweldig, nachtenlang vodeo's kijken met vrienden en dan als 'echte kenners' onze mening geven. Maar het boek Vel over Been heeft een onuitwisbare indruk achter gelaten bij me.

De schrijver Michael Noonan kampt met een writers block na de dood van zijn vrouw.
Overdag doet hij kruiswoordpuzzels en kijkt video, maar 's nachts wordt hij getergd door nachtmerries over zijn vrouw en hun verlaten zomerhuis 'Sara Laughs'.Die angstdromen zijn zo realistisch dat Noonan besluit naat het zomerhuis in Maine af te reizen om te ontdekken wat een gekwelde Johanna hem probeert duidelijk te maken over 'Sara Laughs; en over het dorp en zijn vijandige bewoners....

Zoals het vaak gebeurt bij een King verhaal moest ik er eerst goed inkomen en daarna gaat het los. Vooral als de schrijver in zijn dromen, tijdens een storm, in het dorp is. Koude rillingen.
Al met al kan ik zeggen dat dit boek één van mijn favoriete boeken is die ik ooit van de Meester heb gelezen.