Het meisje in de trein van Paula Hawkins

“Voor de mensen in deze wagon ben ik een van de velen. Ik doe als iedereen: reis naar mijn werk, maak afspraken, tik op mijn telefoon. Zo zie je maar”. Met deze woorden kan je het hoofdpersonage van het boek Het meisje in de trein voorstellen. Ze zou inderdaad een van de velen kunnen zijn, maar ze is net iets meer dan dat. Het draait in het boek namelijk niet specifiek om haar maar vooral om wat ze ziet, voelt en meemaakt. Het feit dat ze anders is dan de rest wordt al snel duidelijk want je leert haar door en door kennen. Het leuke is dat hetgeen zij nog niet weet, jij al snel kan ontdekken door aandachtig te lezen. Zo zie je maar!

Als netflixfan in de eerste plaats, ben ik opzoek gegaan naar de eerste psychologische thriller en puzzelroman van Paula Hawkins vermits ik de film al had gezien. Het meisje in de trein, afgeleid van het Engelstalige boek The Girl on the train, voldeed aan mijn verwachtingen aangezien het vol mysterie en spanning zit. Dat er meermaals werd aan toegevoegd dat het een ingewikkeld boek is, heeft me niet afgeschrikt. Integendeel, het heeft me meer energie gegeven om tot het einde te komen. Het hoofdpersonage Rachel wordt sterk aangebracht. Het feit dat ze als karakter niet alleen emotioneel maar ook psychologisch wordt uitgewerkt, maakt het de lezer makkelijker om zich in te leven. Door al de dingen die ze in haar dagelijks leven meemaakt zou je medelijden met haar krijgen. De thriller is een echte aanrader omdat je steeds een stap dichter tegen de waarheid komt.
Rachel, het meisje in de trein, reist elke dag van Ashbury naar Euston (London). Het moment om weg te vluchten in dagdromen en van haar zielig leven. Ze verzint verhalen bij de reizigers en ze kijkt naar de huizen langs de spoorlijn. Wie woont daar? Hoe ziet het leven van de bewoners eruit? Vlakbij Witney is er een kapot sein waar de trein langer halthoudt. Dat is Rachels favoriete plek. Het koppel dat ze daar vaak op de terras of in de tuin ziet, noemt ze in haar hoofd Jess en Jason. In haar ogen vormen ze het perfecte stel. Dit is wat kort door de bocht vermits ze geen van beiden werkelijk kent. Ze hebben alles wat Rachel mist sinds haar scheiding. Dat Tom haar dropte om met Anna zijn leven uit te bouwen heeft ze nog steeds niet verwerkt waardoor ze begonnen is met alcohol te drinken. Dit kan ik wel snappen na alles wat ze heeft meegemaakt. Op een dag komt er een barst in het ideale beeld van Jess en Jason, die eigenlijk Megan en Scott heten. Even later haalt de verdwijning van Megan het nieuws. Rachel meent dat ze naar de politie moet stappen met wat ze gezien heeft. Langzaam maar zeker raakt ze verstrikt in het drama van Witney. En dan is er ook nog Megans therapeut Kamal Abdic. Maar is Rachel een betrouwbare getuige? Wie gelooft haar? Waarom kan ze de zaken niet helder op een rij zetten? Wat heeft ze zelf met Witney te maken en met Megan?
Het meisje in de trein neemt je meteen op sleeptouw. Rachel palmt de lezer in die vooral door haar ogen naar de gebeurtenissen kijkt. Het verhaal wordt ook verteld vanuit 2 andere perspectieven namelijk, Anna en Megan. Zonder reden, ik dacht het niet! Vermits de hoofdstukjes kort zijn, blijft het verhaal boeiend. Dit komt mede door de structuur en door de taal, die eenvoudig en modern is. Er komen ook flashbacks terug wanneer Megan verteld over haar verleden. Raadsels komen naar boven en we krijgen een inzicht in haar karakter, in haar driften. Door deze raadsels leest het boek wel vlot door doordat je deze snel wil ontrafelen. Al snel ontdek je ook dat Rachel het niet steeds nauw neemt met de waarheid. Ze verzwijgt belangrijke dingen voor Cathy bij wie ze op kamer woont en voor haar moeder. Langzaam aan wordt ook het belang van haar verleden opgelicht en horen we de mening van haar ex Tom en zijn vriendin Anna. Zo komt Rachel in een negatief daglicht te staan. Maar ook de andere personages, het perfecte stel Megan en Scott en Rachels ex Tom en Anna geven de waarheid niet prijs. En welke rol speelt de man met het rode haar die Rachel ontmoet bij het station van Witney? Dit kom je allemaal te weten wannneer je het boek werkelijk gaat lezen. Persoonlijk vind ik wel dat de auteur meer synoniemen had kunnen toevoegen. Woorden zoals ‘neuken’ en ‘lullig’ komen vaak negatief over terwijl ze in het boek als neutraal beschouwd worden. De uitgebreide beschrijvingen van de personages zorgen voor een inhoudelijke sfeer en nemen je mee op zoektocht. Je kan je goed inbeelden waar de personages zich bevinden. In de trein, thuis bij Scott, op straat, met alles wordt er rekening gehouden, zelfs met geuren. Thema's zoals angst, echtscheiding, drankproblemen, partnergeweld en een onvervulde kinderwens maken het boek heel herkenbaar en veelbelovend.

The girl on the train laat zien hoe een talentvolle jonge vrouw in een vicieuze cirkel terechtkomt wanneer haar leven een andere wending aan neemt en ze alle zelfvertrouwen verliest. Het spel van waarheid en leugen en de vernietigende kracht van geheimen sturen niet alleen het levensverhaal van Rachel, maar ook van Megan en Anna. Er is veel wedijver en jaloezie tussen deze jonge vrouwen maar nog meer onverwerkt verdriet. Hierdoor zijn ze met elkaar verbonden. Dat ze steeds opnieuw voor foute oplossingen kiezen, zorgt voor een dramatische afloop. Het meisje in de trein heeft meer te bieden dan een doorsnee thriller. “Je kent haar niet, maar ze weet precies wie jij bent”!