Quod erat demonstrandum

Mijn leerkracht Nederlands schreef liever verder aan zijn tv-soap dan dat hij een kudde tienermeisjes Vondel moest leren waarderen. Op een middag, wellicht een vrijdag, was hij zowel ons als Vondel beu. Hij tekende dan maar op het bord wat volgens hem het goede spanningsverloop was van een roman (en van een aflevering van zijn soap).
Ik was meteen wakker. Want ja, dat is hetgeen je meesleept in een boek, dat je door een verhaal loodst en je niet meer loslaat, over bedtijd en voedertijd heen. Marelle Boersma weet in dit dunne boekje deze spanningsopbouw zeer helder te beschrijven. Je begint eraan te lezen en je kunt het niet meer wegleggen. Quod erat demonstrandum.