Debuut dat staat als een huis

Dichter des doods grijpt je vanaf de eerste zin en laat je niet meer los. Het zit goed in elkaar, is vlot geschreven en smaakt naar meer. De korte hoofdstukken, met intermezzo's van de moordenaar, zorgen ervoor dat je door blijft lezen. Grote kans dat je dit boek niet weg wil leggen en hem in een ruk uitleest!

De personages leer je goed kennen, maar er blijft genoeg over om te onthullen in volgende delen. Want dit boek voelt als het begin van een serie rondom rechercheur Sophie. En het gruwelijkheidsniveau ligt al behoorlijk hoog in dit boek.

Ondanks dat het oosten van het land het toneel is van de Dichter des doods hoef je hier niet bekend te zijn om dit boek te lezen. Het dialect is er minimaal in verwerkt. Doordat Twente voor mij redelijk bekend is, geeft dit wel iets extra's mee aan het verhaal. De herkenning vergroot de band met het verhaal.

Dit debuut staat gewoon als een huis. De belofte voor een vervolg staat zwart op wit en daar kijk ik nu al naar uit. Zal dat gaan over de zwarte roos met daarin een papiertje met 'N'?

Bedankt Uitgeverij Palmslag dat ik dit boek voor jullie heb mogen lezen. Ik heb genoten.