Lezersrecensie
Geslaagd debuut
‘’De wereld van Myriam wordt op zijn kop gezet, wanneer ze erachter komt dat haar echtgenoot een psychopaat pur sang blijkt te zijn.’’
Kim Verheugen schrijft met ‘’Als het roodborstje haar kleur verliest’’ haar debuut en zet zo haar eerste stappen in de thrillerwereld.
Myriam komt er na enkele jaren achter dat zij getrouwd blijkt te zijn met een psychopaat. Omdat hij hoofdcommissaris is bij de politie, lijkt het erop dat hij wegkomt met zijn gruweldaden. Maar dan krijgt Myriam hulp uit onverwachte hoek: ze komt in contact met meerdere slachtoffers van haar man. Kunnen zij hem stoppen, of is hij hen uiteindelijk te slim af?
Het boek is op een dusdanige manier geschreven, dat het lijkt alsof de personages en gebeurtenissen tot leven komen. Zelfs voor het meest gruwelijke personage, weet de auteur sympathie op te wekken. Prettige schrijfstijl met hier en daar een stijlfout, maar deze zijn door de continuïteit aan spanningsopbouw, niet storend. Doordat het boek een aantal gedetailleerde, bloederige scenes bevat, is het wellicht niet voor iedereen geschikt.
Kim Verheugen schrijft met ‘’Als het roodborstje haar kleur verliest’’ haar debuut en zet zo haar eerste stappen in de thrillerwereld.
Myriam komt er na enkele jaren achter dat zij getrouwd blijkt te zijn met een psychopaat. Omdat hij hoofdcommissaris is bij de politie, lijkt het erop dat hij wegkomt met zijn gruweldaden. Maar dan krijgt Myriam hulp uit onverwachte hoek: ze komt in contact met meerdere slachtoffers van haar man. Kunnen zij hem stoppen, of is hij hen uiteindelijk te slim af?
Het boek is op een dusdanige manier geschreven, dat het lijkt alsof de personages en gebeurtenissen tot leven komen. Zelfs voor het meest gruwelijke personage, weet de auteur sympathie op te wekken. Prettige schrijfstijl met hier en daar een stijlfout, maar deze zijn door de continuïteit aan spanningsopbouw, niet storend. Doordat het boek een aantal gedetailleerde, bloederige scenes bevat, is het wellicht niet voor iedereen geschikt.
1
Reageer op deze recensie