Een boek dat leest als een trein en waar je tenen van krommen

'We hebben het over je gehad' is echt genieten en het leest als een trein. Het zit ook vol fragmenten waarbij je ineenkrimpt van de herkenbare situaties en type opmerkingen van mensen die je in je eigen leven kent. Het boek had supersterk dialoog en komische timing en ik heb af en toe dubbel gelegen van de belachelijkheid van de personages en hun opmerkingen. Het hoofdstuk over het damesdispuut was simpelweg smullen, evenals het hoofdstuk dat ze met Gijsbert op vakantie ging.

Toch vond ik het laatste hoofdstuk aanzienlijk minder. Zeker omdat de ik-persoon zo dichtbij de auteur ligt, voelt het klagerig en verwend dat iemand drie weken lang in Italië aan het strand kan liggen en haar boek kan afschrijven, maar wel in alles iets negatiefs ziet. Enerzijds waardeer en bewonder ik deze eerlijkheid enorm en herken ik mezelf in sommige gedachtes, maar anderzijds niet genoeg om me niet te irriteren. Je denkt soms echt: 'meid je doet het jezelf aan en ik wil best van leven ruilen hoor'. Ik had in ieder geval nog een relativerend slothoofdstuk gewild.

Het was wel verfrissend om vanuit Steef naar de wereld te kijken, die haar irritaties niet verbloemt naar de lezer om leuk gevonden te worden. De auteur slaagt er daarnaast ook goed in om met een kritische lens te kijken naar de status dat vriendschappen hebben ten opzichte van romantische relaties. Het laat ook mooi zien hoe onvoorspelbaar mensen zijn, ook al denk je mensen te kennen.

Al met al heb ik gemixte gevoelens over het boek, maar zou het wel iedereen aanraden om te lezen. Zeker diegenen die al een portie problemen met vriendschappen achter de rug hebben.