Geen breinbreker

Het zal je maar gebeuren! De ene dag ben je nog een succesvol zakenman en 24 uur later staat je bedrijf aan de rand van het faillissement. Het overkomt Thimothy van Bender. Door een desastreuze beleggingsfout valt zijn hele leven in duigen. Terwijl Timothy probeert zijn hachje te redden, pleegt zijn vrouw ook nog zelfmoord. Althans dat is het vermoeden. Haar lijk is spoorloos en Thimothy is de belangrijkste verdachte. Om zijn onschuld te bewijzen gaat hij op zoek naar zijn vrouw en probeert een reconstructie te maken van de laatste periode in haar leven. Hij stuit op een aantal geheime geldtransacties die ze voor haar sprong van een steile klif heeft gedaan. De begunstigde is dokter Ho. Een Chinese arts die met een zeer prestigieus wetenschappelijk project bezig is. Ho beweert dat van Benders vrouw inderdaad zelfmoord heeft gepleegd. Na een indringend gesprek met de Chinese arts lijkt er weer een lichtpuntje in het leven van Timothy te zijn. Ho kan hem niet uit de financiële malaise redden, maar er wel voor zorgen dat hij zijn vrouw terugkrijgt. Of toch niet….?

De breincode zou briljant, psychologisch en boordevol actie moeten zijn met een verrassende ontknoping als sluitstuk. Dat overdrijven soms een vak is, blijkt zeker in relatie tot De breincode. Het is een makkelijk leesbaar boek, maar enorm spannend wordt het nergens echt. De karakterontwikkeling van de hoofdpersoon rammelt te veel om geloofwaardig te zijn. Timothy van Bender is in het begin van het verhaal een egoïstische zakenman die het met de huwelijkse trouw niet zo nauw neemt. Na de zelfmoord van zijn vrouw hangt hij ineens de liefhebbende echtgenoot uit die enorm veel van zijn vrouw houdt en er alles voor over heeft om haar weer in zijn armen te sluiten. Waarom hij tot inkeer is gekomen diept de schrijver totaal niet uit. Ook de beweegredenen van andere hoofdrolspelers in het verhaal worden aan de fantasie van de lezer overgelaten. Op geen enkel vlak gaat de auteur echt de diepte in, waardoor het boek vrij ‘plat’ blijft. De intriges in het verhaal zijn behoorlijk voorspelbaar en zullen de rasechte thrillerfan niet naar adem laten happen. Het meest originele element van De Breincode is de opvallende cover, maar dat kan het boek niet redden. De Breincode is absoluut een vlot verhaal, maar de vluchtigheid en de summiere uitwerking van zowel plot als karakters brengt het boek niet verder dan de categorie middelmatig.