Hebban recensie
Het vonnis is vier sterren
Met Kroongetuige (Heartstone) debuteerde Phillip Margolin in 1978. Hoewel het boek pas in 1996 verscheen in een Nederlandse vertaling, kunnen we dit boek beschouwen als zijn eerste pennenstreken. De conclusie is simpel: Kroongetuige is een heel goed debuut!
Na de moord op twee veelbelovende jongeren (Richie Walters en Elaine Murray) heeft rechercheur Roy Shindler nog maar één doel, het vinden van de moordenaar. Hij laat zijn oog vallen op de broertjes Coolidge die op de bewuste avond in de buurt van de plaats delict zijn gesignaleerd. Na het verhoren van de jongens heeft hij niet genoeg bewijs in handen om zijn vermoedens te staven en de zaak blijft onopgelost. Shindler gaat verder met zijn leven en carrière, maar kan de zaak nooit helemaal van zich af zetten. Per toeval komt hij jaren later ineens in aanraking met Esther Freemont, een vrouw die als enige getuige van de moorden de boeken in is gegaan. Esther kan zich echter geen details meer herinneren van de bewuste avond, het trauma heeft haar geheugen geblokkeerd. Met vriendelijke dwang weet Shindler haar zover te krijgen dat ze via hypnose probeert haar herinneringen aan de moorden terug te krijgen. En met succes, na wat duwtjes in de rug van psychiater Hollander weet Esther precies wat er die bewuste avond heeft plaatsgevonden. Van jonge alleenstaande moeder verandert ze ineens in de belangrijkste kroongetuige in de zaak Walters/Murray. Tijdens de rechtzaak begint Esther (tot grote ergernis van Shindler) ineens te twijfelen aan haar eerdere verklaringen. Zijn haar herinneringen echt, of zijn het slechts gemanipuleerde hersenspinsels
Kroongetuige had mij gelijk te pakken. Het verhaal is fascinerend, spannend en goed uitgewerkt. Manipulatie is het toverwoord waar alles in dit boek om draait. Interessant zijn de hypnosesessies tussen Esther en Dr. Hollander. In tegenstelling tot De laatste onschuldige speelt in Kroongetuige de uiteindelijke rechtszaak een ondergeschikte rol in het verhaal. De speurtocht naar de daders neemt een veel prominentere plaats in beslag. Margolin kan dus meer dan alleen pure rechtbankthrillers schrijven. Leuk was het inzetten van een jonge, onervaren advocaat die niet gelijk bij zijn eerste zaak tekeerging of hij nooit anders had gedaan. Zijn schoonheidsfoutjes waren aandoenlijk. Aan het einde van het boek leek het even of Margolin zou afsluiten met een afgeraffeld einde. Gelukkig duurde dat gevoel maar een pagina of twee en toen ging het verhaal weer in volle vaart verder. Combineer dat met alle juiste ingrediënten voor een onverwacht slot en het vonnis is vier sterren. Hoger beroep is niet mogelijk
Na de moord op twee veelbelovende jongeren (Richie Walters en Elaine Murray) heeft rechercheur Roy Shindler nog maar één doel, het vinden van de moordenaar. Hij laat zijn oog vallen op de broertjes Coolidge die op de bewuste avond in de buurt van de plaats delict zijn gesignaleerd. Na het verhoren van de jongens heeft hij niet genoeg bewijs in handen om zijn vermoedens te staven en de zaak blijft onopgelost. Shindler gaat verder met zijn leven en carrière, maar kan de zaak nooit helemaal van zich af zetten. Per toeval komt hij jaren later ineens in aanraking met Esther Freemont, een vrouw die als enige getuige van de moorden de boeken in is gegaan. Esther kan zich echter geen details meer herinneren van de bewuste avond, het trauma heeft haar geheugen geblokkeerd. Met vriendelijke dwang weet Shindler haar zover te krijgen dat ze via hypnose probeert haar herinneringen aan de moorden terug te krijgen. En met succes, na wat duwtjes in de rug van psychiater Hollander weet Esther precies wat er die bewuste avond heeft plaatsgevonden. Van jonge alleenstaande moeder verandert ze ineens in de belangrijkste kroongetuige in de zaak Walters/Murray. Tijdens de rechtzaak begint Esther (tot grote ergernis van Shindler) ineens te twijfelen aan haar eerdere verklaringen. Zijn haar herinneringen echt, of zijn het slechts gemanipuleerde hersenspinsels
Kroongetuige had mij gelijk te pakken. Het verhaal is fascinerend, spannend en goed uitgewerkt. Manipulatie is het toverwoord waar alles in dit boek om draait. Interessant zijn de hypnosesessies tussen Esther en Dr. Hollander. In tegenstelling tot De laatste onschuldige speelt in Kroongetuige de uiteindelijke rechtszaak een ondergeschikte rol in het verhaal. De speurtocht naar de daders neemt een veel prominentere plaats in beslag. Margolin kan dus meer dan alleen pure rechtbankthrillers schrijven. Leuk was het inzetten van een jonge, onervaren advocaat die niet gelijk bij zijn eerste zaak tekeerging of hij nooit anders had gedaan. Zijn schoonheidsfoutjes waren aandoenlijk. Aan het einde van het boek leek het even of Margolin zou afsluiten met een afgeraffeld einde. Gelukkig duurde dat gevoel maar een pagina of twee en toen ging het verhaal weer in volle vaart verder. Combineer dat met alle juiste ingrediënten voor een onverwacht slot en het vonnis is vier sterren. Hoger beroep is niet mogelijk
1
Reageer op deze recensie
