In 1965 weet Göran Svensson uit de psychiatrisch kliniek te ontsnappen waar hij verpleegd wordt. De andere dag vindt men zijn lichaam samen met dat van een jonge vrouw vastgevroren in het ijs. Jaren later, in 2005 wordt Strängnäs opgeschrikt door nog een moord, die verband lijkt te houden met de moordzaak uit 1965.

Rambe weet de schrijver vanaf de eerste tot en met de laatste bladzijde te boeien. Het verhaal weet hij boeiend neer te zetten en naarmate je verder in het boek komt, geeft hij steeds meer details bloot. Hier en daar staat een storend spelfoutje, ook de namen die voorkomen in het boek worden niet altijd even consequent gebruikt. Voorin het boek staat een namenlijst vermeld. Dit is zeker een toegevoegde waarde. Door niet alle namen in de lijst te vermelden geeft Rambe niet teveel prijs, en wordt je hier en daar flink op een zijspoor gezet. Wat voor verwarring zorgt is het feit dat het boek in de hij/zij-vorm is geschreven, waardoor je niet altijd direct weet vanuit wiens perspectief het verhaal verteld wordt, dit zorgt er tevens voor dat je door wilt blijven lezen en houd je scherp.

De verhaallijn die zich afspeelt in heden en verleden, de boeiende personages en de uitgesproken Scandinavische sfeer zorgen ervoor dat Rambe een goed debuut heeft neergezet, dat bij veel mensen in de smaak zal vallen.