Warme grafische roman over tienerliefde

De jonge Portugese, op LUCA in Brussel vervolmaakte auteur en illustrator Joana Estrela (1990) levert in de beste Heartstopper-traditie een warme, vlot toegankelijke en letterlijke graphic novel af, dat wil zeggen deels strip, deels roman, over een prille verliefdheid tussen twee meisjes.

Raquel is zestien. Ze heeft gescheiden ouders en een vriendje – voor wie ze weinig enthousiasme opbrengt. Ze is niet bepaald een engeltje, ze heeft een over haar vader roddelende toezichthoudster op school uitgescholden en is geschorst. De auteur is spaarzaam met info over Raquel en nodigt zo de lezer uit zelf een beeld te vormen van Raquel. Dat het enige dat we te lezen en te zien krijgen vanuit Raquels standpunt komt, past daar helemaal in.

Na haar schorsing komt ze weer op school. Wat Raquel meer fascineert dan onregelmatige werkwoorden in de Engelse les, is Pardalita ('mus'), die ze in de schoolgangen voorbij ziet fladderen, maar schroomvallig ontwijkt. Tot ze via een vriend Pardalita’s toneelgroep in rolt, ze elkaar leren kennen en almaar beter leren kennen. En hun gevoelens voor elkaar heel geleidelijk duidelijker worden.

In korte tot langere dagboekachtige fragmenten geeft Raquel aan de lezer telkens iets bloot van zichzelf. Via snippers uit het dagelijkse leven en anekdotes, via haar huisgenoten of haar vrienden. Illustraties van een dubbele pagina groot of strips in klassieke kadertjes wisselen de tekst af met tekeningen. Het boek drijft rustig tot soms woelig dobberend op het ritme van die afwisseling, waarbij de tekst en de grote tekeningen rustpunten aanbrengen, als ankerplaatsen in onrustige gevoelswateren. Aardig is hoe Estrela tekstfragmenten besluit met de vervoeging van Engelse werkwoorden met een link naar de tekst. Ze neemt bovendien ruim haar tijd – meer dan 200 pagina’s – om de toenadering tussen de meisjes te ontwikkelen. Zo krijgen we Pardalita zelf bijvoorbeeld pas helemaal in beeld als Raquel haar in de toneelgroep niet meer kan ontwijken.

In haar zwart-wit tekeningen maakt Estrela vaak handig gebruik van filmisch inzoomen en elkaar vloeien van beelden, bijvoorbeeld in dansbewegingen of wanneer levenslijnen in Raquels hand onder commentaar van een handlezende 'heks' tot Pardalita’s 'P' in elkaar overgaan. Soms zijn ze heel minimalistisch en toch krachtig in hun eenvoud, in details, door bijvoorbeeld enkel de gebogen lijnen van een spelletje touwtjespringen te tonen. Stilistisch doen Estrela’s tekeningen denken aan het werk van Maarten Vande Wiele, de Gentse illustrator/striptekenaar die heel uitgepuurde, elegante boeken maakt.

Pardalita is voor Young Adult-lezers een aangenaam en gemakkelijk toegankelijk boek, waarin geen woord te veel staat (prima vertaald door Finne Anthonissen) en met sobere, vlot leesbare tekeningen. De personages – zowel Raquel als haar vrienden – zijn herkenbaar en levensecht. Pardalita zelf blijft een beetje een mysterie, maar zo ervaart Raquel haar immers ook. Hoe de prille romance zich verder ontwikkelt, laat de auteur dan ook wijselijk aan de lezer over. Of het bij een kalverliefde blijft, of het het begin is van een lange en stevige relatie, dat mag de lezer zelf invullen. Die houdt aan het gevoelige Pardalita – dat in deze uitgave trouwens een mooiere cover heeft dan het origineel – alleszins een warm gevoel over.