ach, die professoren toch!

Een nostalgische herlezing. Dit was het eerste "grote mensen" boek dat ik las ergens begin jaren '80. Ik werd als 16-jarige betrapt toen ik het zat te lezen op de achterste bank in klas tijdens een minder inspirerende les.
Vele jaren later blijft dit een leuke satirische roman (maar niet meer) over de kleine kantjes van volwassen mensen, en met name van die volwassen mensen die voor mij toen het hoogst bereikbare leken: universiteitsprofessoren. Mijn ambitie om er ooit een te worden werd hier wellicht in de kiem gesmoord. Gecombineerd met mijn aangeboren luiheid, uiteraard.
Indertijd had dit een dikke vijf sterren gekregen, een volwassen leven later toch nog een mooie vier.
Straks eens kijken naar https://anderetijden.nl/aflevering/50... om eindelijk te weten waar Hermans zijn stof voor het verhaal haalde.