Therapie in de vorm van een boek.En wat voor één! Meesterklasse.

Dit boek (het is géén roman) heeft mij zo diep geraakt. Lize Spit is alleen maar gestegen in mijn achtig; je moet ongelooflijk veel lef en kolossale ballen hebben om zo'n persoonlijke 'Autobiografie van mijn lichaam' te schrijven (op je 37!) en lezers zo'n inkijk te geven in je fysieke en psychologische worstelingen, in het traumatisch opgroeien in je gezin, in je puberdagboek en in je eigen seksleven. Het is ook een heel mooi boek, over moeders, vaders en broers en zussen. Door haar afwisselende manier van schrijven, krijg je als lezer af en toe wat ademruimte - gelukkig maar - en zoals steeds is de beeldtaal en ondertoon bij Spit subliem. Wat een schrijfster. Op een bijna therapeutische manier biedt dit boek kapstokken (en metaforen, en de juiste woorden) aan om jezelf te begrijpen (als je daar nood aan hebt), nog nooit heb ik zoveel zinnen gemarkeerd. Miljaar!