MUST-READ over de zogenaamde coronapandemie

Een rijke informatiebron, non-fictie in romanvorm. Zo kun je 'Oogst van de angst' van Willem Erné omschrijven. Dé manier om lezers te bereiken die niet van non-fictie houden. Erné heeft enorm veel onderzoek verricht naar de zogenaamde coronapandemie, en is uitstekend op de hoogte van wat er in de wereld gaande is.

Quote: ‘“Kijk wie je niet mag kritiseren en je weet wie je onderdrukt”, heeft iemand eens gezegd.’

Quote: Men jaagt het publiek angst aan, waarop de farmaceutische industrie de reddende hand biedt: het geneesmiddel, in dit geval een vaccin.

De tweelingbroers Alexander (Alex) en Leonidas (Nidas) kijken elk op een andere manier aan tegen de coronapandemie. Protagonist Alex, sinds kort freelance vertaler, gelooft alles wat de regering vertelt over de coronacrisis. Hij kan zich absoluut niet voorstellen dat er sprake is van kwade opzet. In het begin kon ik weinig sympathie voor hem opbrengen en had ik de neiging om te roepen: ‘Man, wees toch geen doetje, word wakker!’ Tegelijk had ik te doen met deze angstige man, die ook nog eens gebukt gaat onder een uitgeblust huwelijk. Zijn vrouw Gonnie wakkert zijn angst alsmaar aan, wat het leven van Alex nog zwaarder maakt.
Na het lezen van een boek verandert er iets in zijn inzichten.

Quote: Ik knikte. ‘Precies, Wij bepalen zelf of we risico lopen. Dat hoeft de staat niet voor ons te doen.’ Ik merkte dat ik onbewust toch nog angst had voor het virus.

Helaas ondervindt Alex alleen maar weerstand van zijn vrouw. Er blijven weinig mensen over met wie hij van gedachten kan wisselen.
Aan het eind van het verhaal neemt een van de personages een rigoureuze, maar heel begrijpelijke beslissing.

Erné begint 'Oogst van de angst' met de visie van een ‘coronagelovige’. Slim gedaan, omdat het merendeel van de bevolking het narratief van de regering (nog steeds) blindelings gelooft. Door de aanpak van Erné is de kans groter dat de lezer zich identificeert met de protagonist, en het boek dus niet meteen verwerpt. De verhaallijn en het plot hebben niet veel om het lijf, ze zijn ondergeschikt aan het verstrekken van informatie. Deze verstrekt Erné door de ogen van beide broers, in dialoogvorm en door hen te laten overdenken wat ze hebben gelezen, gezien en gehoord over de onderwerpen ‘corona’ en ‘pandemie’. De dialogen komen niet geforceerd over, ze zijn heel natuurlijk en zeker niet storend. De schrijfstijl is vlot, niet ingewikkeld en toegankelijk voor een breed publiek.

Quote: De acht- tot achtenhalf duizend mensen aan de top die de wereld besturen, regelen alles amicaal met elkaar, maar wel volgens de regels die ze zelf hebben opgesteld. Die regels zorgen ervoor dat de gewone man onder de duim wordt gehouden en het niet te druk wordt aan de top.

Quote: Bernard en zijn collega’s – dit soort bezigheden is teamwork – schijten op de mensen. Alles is afval, de natuur, de planeet, de mensheid, alles mag kapot, als ze maar hun doelen halen.

Ondanks het feit dat ik niet graag een ‘horrorverhaal’ lees tijdens een ‘horrorperiode’ vind ik 'Oogst van de angst' een plezierig en zeer nuttig boek. Een eyeopener voor ‘slapers’ en een herkenning voor hen die (al vele jaren) ‘wakker’ zijn. 'Oogst van de angst' is een must-read voor iedereen (ook voor jongeren!) en zou eigenlijk verplichte leeskost moeten zijn. Misschien, héél misschien kan het tij dan nog keren.

Wie teleurgesteld is in 'Oogst van de angst' houdt er in ieder geval een fraai kookboek aan over. Ik denk dat Erné behalve auteur tevens een niet onverdienstelijke kok is.

Wat opbouwende kritiek: in het dankwoord schrijft Erné o.a. dat Chris Junge de redacteur is die alles ziet. Toch heeft Junge een paar foutjes over het hoofd gezien, waaruit blijkt dat het onmogelijk is om een foutloze tekst te schrijven.

Tips voor de uitgever:
Pag. 53, zevende regel van boven: woord te veel (ze)
Pag. 196, zevende regel van onderen: woord vergeten (bent)
Pag. 228, tiende regel van boven: woord vergeten (dat)
Pag. 252, eerste regel: woord vergeten (die)

Tips voor de auteur:
Pag. 122, elfde regel van boven: het is niet de bedoeling dat ‘zink in de viruscel doordringt’, maar in de lichaamscellen. Zink remt een enzym dat een virus nodig heeft om zich door een lichaamscel te laten kopiëren. Om zink in een cel te krijgen, is een zink-ionofoor nodig: chloroquine, Hydroxychloroquine, kinine of quercetine.
Pag. 215, elfde regel van boven: ‘dat ouderen sowieso minder goed vitamine D opnamen’. Ouderen kunnen wel vitamine D3 opnemen, maar de aanmaak van vitamine D3 in de huid onder invloed van zonlicht is bij mensen met een oudere huid veel trager.

'Oogst van de angst' is een 333 pagina’s tellende paperback en wordt uitgegeven door Uitgeverij DeWielen2 onder ISBN-nummer: 9789082765342.

(Mijn excuses voor eventuele typfoutjes ;) )