"Mensen ontmoet je nooit per toeval. Ze zijn met een reden voorbestemd om onze weg te kruisen."

Wat een mooi , ontroerend , liefdevol verhaal.
Krachtige schrijfstijl, verrassende wendingen , verschillende verhalen door elkaar geschreven. Het was even wennen aanvankelijk maar al snel heeft alles en iedereen met elkaar te maken.
Ook het herbekijken van eigen meningen en oordelen is subtiel weergegeven in verschillende situaties.
De begraafplaats krijgt voorgoed een andere betekenis door de liefdevolle respectvolle zorg hoe de hoofdpersonage ermee één wordt als het ware.

Een fragment dat voor mij geschreven is.

"Ik hoor vaak zeggen dat 'een kind verliezen het ergste is wat er is'.Maar ik hoor ook vaak zeggen dat in onzekerheid blijven het ergste is.En dat er nog iets vreselijkers is dan een graf, en dat is het portret van een verdwenen persoon als postertje op lantaarnpalen, muren, kranten ,op televisie.Foto's die verjaren maar het gezicht dat erop staat niet.
Dat er iets nog verschrikkelijkers is dan een begrafenis, en dat is de zoveelste verjaardag van een verdwijning, het televisieverslag, het oplaten van ballonnen"

Het is het verhaal van mijn zoon 27 jaar , vermoord en nog steeds vermist.

Het boek blijft nazinderen, niet in zware melancholie maar in een diepe verbondenheid ontstaan in liefde , alleen daarvoor al zo bijzonder!