Een fijne feelgood van Nederlandse bodem

Ik had als verwachting dat het boek een feelgood-boek zou worden met spanning die ervoor zorgt dat het boek interessant zou blijven. Onverwachte plotwendingen had ik niet echt verwacht, omdat het meestal niet in dit soort boeken zit.
Daarnaast verwachtte ik een boek dat lekker weg zou lezen. En natuurlijk zou er liefde in zitten. En dat bleek het boek ook allemaal te bevatten. Maar dat maakt een boek nog niet goed, want er zijn meer dingen waarom een boek goed is.

De schrijfstijl van Iris vond ik erg fijn lezen. Ook vond ik het prettig dat ze voor de eerste persoon gekozen heeft, want ik kon me hierdoor goed inleven in Esmee. Ik kon met haar meeleven, maar dat kan ook komen omdat ik minstens zo onhandig ben. En misschien wel net zo'n type als Esmee, want ik zou me absoluut zo op mijn kop laten zitten als Esmee in het begin. Ik vind het fijn dat ze een groei doormaakt, dat ze in het begin van Scoop! anders is als aan het einde van het boek.
Esmee was voor dus een herkenbaar en fijn personage. En Rik ... awh, ik vond Rik stiekem best een schatje. Wel een beetje mysterieus, maar wel lief. Hij bleef voor mij trouwens een beetje mysterieus en ik had het gevoel of sommige dingen van zijn personage een beetje afgeraffeld waren, of Iris sommige dingen vergeten was en aan het einde dacht: O, ja, dit moet er ook nog in. Zonde. Maar desondanks zijn het fijne personages. Zelfs de personages die ik het liefste wilde slaan (Jasmijn! Grr!) vond ik leuk. Nou ja, leuk niet. Goed beschreven wel.

Ook is het boek in de tegenwoordige tijd, iets dat je veel ziet bij dit genre. Ik vond dit zelf niet erg, want daardoor wordt het boek wel actief. Overigens realiseerde ik me pas aan het einde dat het in deze tijd geschreven was.

Ik vind het leuk dat Iris zelf woorden heeft bedacht zoals bavianenkontroze en dat je er meteen een beeld bij hebt. In elk geval: ik wel. Drie keer raden wat ik nu voor me zie. Precies, een aap. En ook om Wasmijn Jetzers moest ik even grinniken toen ik hem uiteindelijk doorhad. Tip: zeg het hardop, maar doe het niet op een openbare plek. Dan krijg je nogal rare blikken, denk ik.

De voorkant van Scoop! is niet heel bijzonder, maar de kleur zou hij mij opvallen in de boekhandel, op een positieve manier. Het boek straalt iets vrolijks uit, een boek dat je wilt lezen. De titel vind ik zelf wel wat minder, want voor mijn gevoel werd daar de nadruk pas aan het einde gelegd. Niet dat ik weet wat het anders had moeten zijn.

Ik vond Scoop! dus een goed en fijn feelgoodboek met fijne personages. Het is niet literair en barst ook niet van de bijzondere quotes (wel van de grappige woorden dus), maar ik kon er wel om lachen op een aantal momenten. Er zit voor mij dus best wat humor in en dat is iets dat een boek moet hebben. Daarnaast zijn de personages leuk en dat vind ik ook heel belangrijk.

Als je van feelgoodboeken houdt, vind je Scoop! absoluut leuk. En als je Iris' columns gelezen hebt en leuk vond, is dit boek ook wel in je straatje.