In het circus is het niet wat het lijkt

Ik was een van de gelukkigen die Circus Cesaria al mocht lezen voor het boek officieel uit was. Naar dit boek was ik best benieuwd, omdat de verhaallijn tof klonk. En omdat jongens die Noah heten altijd leuk zijn. Oké, oké, bijna altijd. Maar deze klonk leuk.

Wat ik heel tof vind, is dat het zich in een circus afspeelt. In het roman en New Adult genre spelen zich weinig boeken af in circussen en vooral niet in het NA-genre. Daar spelen de meeste boeken zich af in de kroeg en op de universiteit.
Zelf vind ik Circus Cesaria echt meer een roman dan een New Adult. Ik miste bijvoorbeeld de explicietere seksscenes. In New Adult mag je verder gaan dan in Young Adult, maar die scenes zaten hier eigenlijk niet echt in.

Noah vond ik een erg leuk personage en ik was benieuwd naar wat voor iemand hij is, naast zijn verlies. Ook was ik erg benieuwd naar wie Sara nou precies was. Sanne maakte me daar best nieuwsgierig mee. Ik had een vermoeden en ik had het goed, al heb ik toch wel weer getwijfeld of het echt zo was. Noah is voor het overgrote deel de verteller van het boek dat geschreven is in de derde persoon.
Wat ik jammer vond, was dat het boek - voor mijn gevoel - best veel tell had, want op zich vind ik Sanne’s schrijfstijl fijn. Ze heeft wel echt een eigen stijl die soms wat ouderwets is - voor mij -, maar dat is natuurlijk een kwestie van smaak en mening. Het stoorde me verder niet ofzo.

Ze weet de lezer nieuwsgierig te maken en vast te houden. Ik moest wel even in het verhaal van Circus Cesaria komen, maar toen las het vlot weg en ik was wel benieuwd naar de rest van het verhaal.