Een vleugje fantasie in een roman

Rachels wereld stort in als vijf jaar eerder haar beste vriend overlijdt bij een ongeluk. Nu is het vijf jaar later en ziet ze voor het eerst de vriendenclub van toen weer. Het is ongemakkelijk en pijnlijk voor Rachel.

Later die avond bezoekt ze Jimmy's graf en wordt ze overwelmd door zo'n erge hoofdpijn dat ze buiten westen raakt. Wanneer ze bijkomt is niets meer hetzelfde en blijkt het leven heel anders te zijn gelopen dan ze eigenlijk dacht.
Matt en zij zijn nog bij elkaar, Jimmy leeft nog... Rachel kan het niet geloven, het is bijna te mooi om waar te zijn.

Door het verhaal op de achterflap en door de cover, werd ik erg benieuwd naar het verhaal. Het is een thema dat me wel aanspreekt. Toen ik dan ook een e-mail kreeg dat ik geselecteerd was voor de leesclub van dit boek , werd ik meteen nieuwsgierig.

Het boek is goed, omdat het niet standaard is. Het is niet de standaardroman, er zit een vleugje fantasie bij en dat kan ik altijd waarderen. Wel moet je goed je hoofd erbij houden, omdat er een paar tijdsprongen in zitten. Ook moet je bij het einde goed je hoofd houden, dat is best verwarrend. Eerlijk gezegd denk ik op dit moment (en ik heb het boek al een aantal dagen uit) nog steeds aan hoe het einde nou precies zit. Nou ja, misschien is het daardoor wel een goed boek, door het einde. Het blijft wel hangen.

Er zitten hier en daar wel wat onverwachte plotwendingen in, maar echt groot zijn die niet. Toch stoorde me dat niet en ik denk dat dat komt door de snelle schrijfstijl van Dani Atkins. Ze schrijft vlot en misschien er gebeurt er niet elk moment wat, het wordt niet saai.

Rachel is een goede echt personage met emoties en daarbij is ze best diep. Ze komt goed aan bod in het verhaal en er is ruimte voor haar. Wel vind ik Rachel best ouwelijk overkomen. In het begin van het verhaal is ze 18, later 23. Maar voor mijn gevoel is ze minstens 30. Daardoor vond ik het wat lastiger om me in haar in te leven.

Desondanks is het een mooie roman met misschien een vleugje fantasie.