Finkers op een hoop.

Een dikke pil, maar je moet deze dan ook niet in één keer uitlezen. Gewoon - als tweede of derde boek - op je "leestafeltje" erbij leggen en af en toe wat stukjes lezen. En ik zit dan steevast met een big smile te lezen maar de big smile wordt al heel snel een wat gullere lach.
Je bént voor deze gortdroge humor en gedachtensprongetjes of níet. Ik dus duidelijk wel!

Kan het dan ook niet laten hieronder een grap van hem aan te bieden:

Jacobus, de oude orgeldraaier, had behoorlijk last van zijn stem.
Maar hij was niet de enige.
Iedereen had last van Jacobus zijn stem.