Toen ik uit de lucht viel - Juliane Koepcke

Ik ben snel door het boek heen gegaan, omdat ik Juliane op zich wel leuk vind schrijven. Uit vanalles blijkt haar liefde voor de natuur, haar ouders en opvoeding.

Ze neemt je in het boek mee tijdens een reis terug naar Peru samen met haar man. Tijdens deze reis komen er herinneringen naar boven en blikt ze terug op belangrijke gebeurtenissen.
Daardoor moest ik enkele stukjes helaas wel opnieuw lezen, omdat het voor mij niet altijd duidelijk was wanneer er gewisseld werd tussen heden en verleden.
Soms was het mij ook niet helemaal duidelijk waarom ze ergens over begint te vertellen. Sommige stukken voelen als hak-op-de-tak en gehaast, waarbij zoveel mogelijk informatie in een kort stukje gepropt moet worden.
"Mijn gedachten gaan weer eens sneller dan mijn verhaal." (Blz 60) Deze opmerking vond ik heel erg duidend voor de schrijfstijl.

Verder staat er af en toe ergens een zin die mij uit het leesritme haalde, omdat ik geen idee had wat het nut van die zin heeft aan het einde van een alinea. Of word eenzelfde woord meerdere malen vlak achter elkaar gebruikt, zoals "echter".

Doordat Juliane erg positief is, bleef het ondanks mijn ergenissen toch een prettig boek om te lezen en heb ik zowaar er ook nog dingen van geleerd.

Mocht je er aan te zitten denken dit boek te lezen vanwege de vliegtuigcrash die ze heeft overleefd, zou ik hem persoonlijk niet aanraden. Dit was bij de reden om het boek lezen en dit stuk nam maar een heel klein deel van het verhaal in beslag, terwijl de voorkant en titel anders doen vermoeden.