Een topper van formaat

Ettelijke maanden stond hij daar. Op de bovenste plank van mijn boekenkast. 'Te lezen'. Hoewel de categorie 'stof te vangen' misschien beter van toepassing is. In de eerste plaats weet ik al niet wat me deed besluiten om dit boek aan te schaffen in de boekhandel. Ik kende schrijver noch titel. Ik had geen kennis die me dit boek had aanbevolen, maar toch kocht ik het. En na enkele maanden (beschamend, maar in de huidige, jachtige maatschappij lijkt het onoverkomelijk) sloeg ik het dan toch eindelijk open en...las ik het ook meteen in een treinvaart uit!
Het is een heerlijk boek. Niet minder dan dat. Het leest vlot, sleept je mee in een wervelwind van gebeurtenissen en brengt je fantasie tot leven zodat het haast lijkt alsof je zelf een figurant ter plaatse bent. Terwijl ik me naast
Marie-Laure verstopte voor het gevaar, mij adem inhield toen Werner een radiosignaal opving te midden van al het geruis in zijn (en dus 'onze' oren) en mezelf betrapte op het nakijken van het brood bij het ontbijt, elke dag het brood bij het ontbijt nakijk, werd ik meegesleurd in de gebeurtenissen tijdens WO2. Het is een prachtboek waarvan ik blij ben dat het mijn leven heeft verrijkt. Ondertussen is het verplaatst van de 'boekenplank' naar de befaamde 'elite-plank'. Doerr betovert en voert je mee langs de grenzen van je verbeelding en eerlijk? Hij verdient met recht en rede een plekje naast grootmeesters uit de literatuur! Ik heb een favorietje bij!