Landlijnen

Dit boek is opnieuw genieten. De taal, de gedetailleerde en prachtige omschrijvingen van de natuur, het altijd hebben van dat sprankje hoop en de onvoorwaardelijke liefde. Keer op keer weet Raynor mij mee te nemen naar haar wereld. Geweldig.

“Tijd, het is een ongrijpbaar begrip. Uren kunnen voorbijgaan als dagen, maar maanden kunnen ogenblikken lijken. Het hang er helemaal vanaf wat je met die tijd doet.”

Over de tapuit (en van toepassing op henzelf): “Hij heeft niet tegen zijn reis opgezien, hij wist gewoon dat hij die moest maken.”

“Zittend op een landtong, uitkijkend over het Kanaal terwijl een bui de horizon wazig maakt, besef ik dat je niet altijd het makkelijkste pad hoeft te kiezen of het pad dat je wordt aangewezen hoeft te nemen; soms bevat het moeilijkste pad de grootste rijkdom.”

“Ik denk dat ik eindelijk begin te begrijpen wat geloof is. Het gaat om inzien dat iets waar is, ook al is daar geen bewijs voor.”