Om meteen maar met de deur in huis te vallen: Ik heb het boek niet uitgelezen, maar toch denk ik te kunnen beweren dat ik het absoluut geen goed boek vond. Ik was al een beetje bekend met de schrijfstijl enz. van Ludlum, omdat ik al twee andere boeken van hem gelezen had. Beide boeken vond ik wel heel erg goed. Maar dit werk van hem kon me niet bekoren. Maar wat misschien nog erger was is dat ik er gewoonweg niet doorheen kwam. De zinsbouw en de opzet van de hoofdstukken kwam heel erg vreemd op me over. Ik had steeds het gevoel dat ik niet meer wist wat er allemaal gebeurde, alsof ik om de bladzijde de draad volledig kwijt was. Heel vreemd, want dit heb ik nog nooit eerder gehad.

Ludlum is voor mijn een schrijver waarvan je niet te veel achter elkaar moet lezen, omdat veel van zijn boeken dezelfde verhaal lijn volgen. Maar van dit boek vond ik het moeilijk om de aandacht erbij te houden en die verhaallijn uberhaupt te ontdekken. Vaak overkwam me het gevoel dat ik ook niet begreep wat hij met bepaalde delen wilde zeggen. Of als hij een ruimtebeschrijving gaf, ik me er helemaal niets bij voor kon stellen. Misschien moet ik er nog eens aan beginnen, misschien als ik er meer de tijd voor neem en alles heel erg rustig en aandachtig lees, ik dan meer begrijp van het parsifal mozaiek. Misschien is het gewoon echt geen goed boek. Ik weet het niet. Mij heeft het niet kunnen boeien. Jammer, aangezien andere werken van Ludlum dat absoluut wel deden...