Mijn eerste Le Carre. Wat wilde zeggen dat ikaardig moest wennen aan de schrijfstijl. Ik was voornamenlijk de stijl van Tom Clancy en Ludlum gewend, heel er vlot en recht voor zijn raap. Maar Le Carre schrijft anders. Mooi, sierlijk, poetisch. Lange zinsbouw, mooi opgebouwde hoofdstukken. Terwijl je leest ontdek je meer dan de woorden alleen, samen vormen de woorden zinnen die hun weerga niet kennen. Ik moet zeggen dat ik na zo'n vijftig bladzijden geheel gewend was, en dat ik eigenlijk niet anders meer wilde. Het lijkt alsof Le Carre door zijn manier van schrijven de boeken meer leven inblaast, alsof ze buiten de omslag als het ware voortleven.

Absolute vrienden verhaalt over twee vrienden die aan het begin van de koude oorlog geboren worden. Door hun geboorte worden ze verwacht elkaars aartsvijanden ze zijn. Sasha komt van oorsprong uit Oost-Duitsland, en Ted Mundy is van origine Brits. Maar door de speling van het lot, en doordat deze twee mannen dezelfde opvattingen hebben komen ze voor het eerst met elkaar in contact in de zestiger jaren. En vanuit dit punt onstaat een heuse vriendschap. Le Carre vertelt dit verhaal tegen de achtergrond van een halve eeuw moderne geschiedenis. Van het naoorlogse Berlijn tot aan de door terrorristen bedreigde wereld zoals wij hem nu kennen. Machtsverhoudingen op het wereldtoneel veranderen. Vijanden worden vrienden, vrienden worden vijanden. Maar boeven dit alles, staat de vriendschap tussen deze twee bijzondere mannen. Die na hun studententijd het leven van de spionnen betreden. Een dubbelleven wel te verstaan. Le Carre geeft mooi weer hoe het is om je in dienst van je land te stellen. En zonder dat je er zelf invloed op hebt, worden je vrienden en vijanden gekozen. Le Carre verhaalt over verraad, over vriendschap en trouw aan je eigen land. Ik moet zeggen dat ik vanaf bladzijde driehonderd pas echt de schooheid van dit boek heb ontdekt. Vanaf hier neemt het boek een wending, die de vriendschap van de twee heren dusdanig op de proef stelt, dat ze elkaar niet meer vertrouwen. En het is zaak dit vertrouwen te herwinnen. EN het blijkt dus dat de vrienschap dieper geworteld zit dan het landsbelang enz. Het einde van het boek is dramatisch en stemt tot nadenken.

Le Carre heeft me gevangen genomen met zijn prachtige schrijfstijl en zijn uitgediepte personage's. Het thema vriendschap wordt heel erg zorgvuldig uitgewerkt. Nadat je de laatste bladzijde gelezen hebt besef je pas dat je geen deel meer uitmaakt van zulke schoonheid. Ik kan niet wachten om het volgende boek van John Le Carre te lezen. Met Absolute vrienden heeft hij in ieder geval een topprestatie geleverd.