ik werd bijna emotioneel

ik had bijna tranen aan het einde van het boek. prachtig hoe ze laten zien dat Sebastiaan worstelt met zijn gevoelens in combinatie met zijn geloof. En uiteindelijk toch niet het geloof de rug toe keert maar ook zijn gevoelens accepteert. vooral omdat hij niet alleen maar uit de kast moet komen tegenover de buitenwereld maar vooral ook tegen zichzelf. eerst durft hij niet eens de woorden ''homoseksueel'' of ''homo'' uit te spreken. hij zegt dan ''ik val wel op mannen maar ik ben niet....... dat''. prachtig om te zien hoe dat evolueerde naar het einde van het boek.

zelf ben ik niet gelovig maar ik kom wel uit een familie waar ook gelovigen een deel van uitmaken en ik ben zelf ook biseksueel waardoor ik de uitdrukkingen van Tanner over dit onderwerp wel vaak begrijp. zoals hij zegt, je kunt inderdaad niet kiezen op wie je verliefd word. en als je biseksueel bent dan kan je dus niet kiezen of je verlieft word op een man of vrouw. net als Tanner krijgen heel veel mensen die biseksueel zijn de opmerking dat ze het makkelijk hebben en dat ze moeten kiezen dus dat was hel heel herkenbaar.

het mooie is dat er aan het einde van het boek toch een soort conclusie ontstaat ondanks dat het duidelijk wel om 2 jonge jongens gaat die nog veel over zichzelf moeten leren en nog vele obstakels zullen tegen komen in de toekomst.

ik werd bijna emotioneel ondanks dat ik dat niet snel heb bij boeken. maar veel dingen zijn gewoon zo herkenbaar. zeker als je zelf ook homo of bi bent.
dit boet is zeker heel mooi geschreven.