Lezersrecensie
Heimwee naar de zomer!
Een tijdje terug deed HarperCollins Holland een oproep naar lezers die dit boek wilden recenseren. Tot mijn grote vreugde werd ik uitgekozen, waardoor ik de kans kreeg om "Als bittere sinaasappels" vroegtijdig te lezen. Het bleek een meeslepende roman die me niet alleen onderdompelde in het Sicilië van de vorige eeuw, maar me ook raakte door de combinatie van historische realiteit, familie-intriges & symbolisme.
Ik vind het altijd interessant om te zien hoe waargebeurde feiten in een fictief verhaal verweven worden. In dit geval zijn het de opkomst van het fascisme, met regelmatige vermelding van Mussolini, alsook de wijdverspreide invloed van de maffia. Dit alles geeft het verhaal meteen een historische gelaagdheid die je transporteert naar het desbetreffende tijdsperk.
Wat betreft de personages vond ik persoonlijk Sabedda het meest sympathiek & indringend. Haar situatie is net iets penibeler dan die van Carlotta & Nardina, waardoor ik veel meer sympathie voor haar kon opbrengen dan voor de twee andere geprivilegieerde dames. Ze symboliseert voor mij vrijheid, ongeremdheid & pure levenslust. Het werd ruim voor het einde al duidelijk hoe de drie levens van deze dames samenhangen, maar op het einde komt alles tot een hoogtepunt wanneer Carlotta een mysterieuze gast ontvangt tijdens haar werk.
Carlotta zelf ontwikkelt zich gaandeweg sterk. Het is duidelijk dat ze worstelt met bepaalde emoties uit haar jeugd, meer bepaald de band met haar moeder Nardina. Het gevoel dat ze een ietwat ingewikkelde band had met haar moeder zat haar overduidelijk dwars. Ze kon er geen uiting aan geven of precies duiden waar het vandaan kwam — gewoon, een gevoel. Wanneer ze op onderzoek uitgaat naar aanleiding van het testament in het begin van het boek, beginnen de puzzelstukjes stilaan op hun plaats te vallen. In plaats van in te storten, duwt ze door & komt ze in het reine met zichzelf.
De thema’s die mij het meest raakten, waren de beperkingen van de tijdsgeest & de zoektocht naar identiteit. Beperkingen komen vooral naar voren in de sociale rangorde: de hoge adel die zich in hun opgesmukte villa’s verschuilt, op hun wenken bediend door een eindeloze stroom werkers die amper konden rondkomen. Bovendien maakten velen misbruik van hun bediendes, door hen oneerbaar te behandelen & met dreigementen het zwijgen op te leggen. De keuze tussen vrije wil of overleven klinkt als een hartverscheurende keuze. Bijkomend vond ik het ook heel denigrerend hoe er op jonge vrouwen werd neergekeken die op een bepaalde leeftijd nog steeds alleenstaand waren of nog steeds geen kinderen had gebaard. De manier waarop vrouwen behandeld werden in die context choqueert me tot op de dag van vandaag nog steeds, ondanks dat het typisch was voor die tijd.
Wat betreft identiteit: Carlotta lijkt al haar hele leven te worstelen met wie ze is. Het hele boek staat in het teken van dat ene element. Gelukkig krijgt ze uiteindelijk al haar antwoorden & kan ze dit hele hoofdstuk mooi afsluiten.
Het motief van de bittersinaasappel vond ik bijzonder mooi uitgewerkt. De gewone sinaasappel staat voor zon, warmte & zoetheid, maar de bittere variant is een ander verhaal: je neemt een hap in de verwachting van het zoete, maar wordt geconfronteerd met bitterheid. Dit symboliseert iets dat er van buitenaf aantrekkelijk uitziet, maar tegelijk moeilijk te verteren is — een rode draad doorheen de ervaringen van de personages. De bittersinaasappel belichaamt de spanning tussen schijn & werkelijkheid, verlangen & teleurstelling, schoonheid & pijn. Het maakt de emoties doorheen het verhaal des te tastbaarder.
De setting vond ik een prachtige toevoeging. De pagina’s ademen één & al Italiaanse cultuur. Ik kreeg er heimwee van naar mijn familie & meer dan eens reuzehonger tijdens het lezen. De sfeerbeelden ondersteunen de personages & versterken de authenticiteit van het verhaal.
De schrijfstijl van Palminteri voelt heel klassiek & nostalgisch aan. Net niet té ouderwets & net niet té modern — een mooie tussenmaat. De vertaling van Saskia Peterzon-Kotte is zeer goed gebracht, al had ik het handig gevonden als de Italiaanse termen, vaak niet gekend bij Nederlandstaligen, hier & daar een voetnoot hadden gekregen.
Wat sterk werkte in dit boek, waren de emotie, de Italiaanse cultuur, de onthulling van het grote geheim & natuurlijk de symboliek van de bittersinaasappel. Wat voor mij soms wat minder werkte, waren de vele randpersonages & rustige tussenstukjes. Die maakten het soms lastig om bij de les te blijven. Ik moest geregeld terugbladeren om te herinneren wie wie was & waar we ons bevonden in de tijd.
Al bij al is "Als bittere sinaasappels" een aanrader. Het boek is geschikt voor iedereen die zich wil onderdompelen in de Italiaanse cultuur, houdt van de nodige (familie)drama of gewoon heimwee heeft naar de zomer.
Ik vind het altijd interessant om te zien hoe waargebeurde feiten in een fictief verhaal verweven worden. In dit geval zijn het de opkomst van het fascisme, met regelmatige vermelding van Mussolini, alsook de wijdverspreide invloed van de maffia. Dit alles geeft het verhaal meteen een historische gelaagdheid die je transporteert naar het desbetreffende tijdsperk.
Wat betreft de personages vond ik persoonlijk Sabedda het meest sympathiek & indringend. Haar situatie is net iets penibeler dan die van Carlotta & Nardina, waardoor ik veel meer sympathie voor haar kon opbrengen dan voor de twee andere geprivilegieerde dames. Ze symboliseert voor mij vrijheid, ongeremdheid & pure levenslust. Het werd ruim voor het einde al duidelijk hoe de drie levens van deze dames samenhangen, maar op het einde komt alles tot een hoogtepunt wanneer Carlotta een mysterieuze gast ontvangt tijdens haar werk.
Carlotta zelf ontwikkelt zich gaandeweg sterk. Het is duidelijk dat ze worstelt met bepaalde emoties uit haar jeugd, meer bepaald de band met haar moeder Nardina. Het gevoel dat ze een ietwat ingewikkelde band had met haar moeder zat haar overduidelijk dwars. Ze kon er geen uiting aan geven of precies duiden waar het vandaan kwam — gewoon, een gevoel. Wanneer ze op onderzoek uitgaat naar aanleiding van het testament in het begin van het boek, beginnen de puzzelstukjes stilaan op hun plaats te vallen. In plaats van in te storten, duwt ze door & komt ze in het reine met zichzelf.
De thema’s die mij het meest raakten, waren de beperkingen van de tijdsgeest & de zoektocht naar identiteit. Beperkingen komen vooral naar voren in de sociale rangorde: de hoge adel die zich in hun opgesmukte villa’s verschuilt, op hun wenken bediend door een eindeloze stroom werkers die amper konden rondkomen. Bovendien maakten velen misbruik van hun bediendes, door hen oneerbaar te behandelen & met dreigementen het zwijgen op te leggen. De keuze tussen vrije wil of overleven klinkt als een hartverscheurende keuze. Bijkomend vond ik het ook heel denigrerend hoe er op jonge vrouwen werd neergekeken die op een bepaalde leeftijd nog steeds alleenstaand waren of nog steeds geen kinderen had gebaard. De manier waarop vrouwen behandeld werden in die context choqueert me tot op de dag van vandaag nog steeds, ondanks dat het typisch was voor die tijd.
Wat betreft identiteit: Carlotta lijkt al haar hele leven te worstelen met wie ze is. Het hele boek staat in het teken van dat ene element. Gelukkig krijgt ze uiteindelijk al haar antwoorden & kan ze dit hele hoofdstuk mooi afsluiten.
Het motief van de bittersinaasappel vond ik bijzonder mooi uitgewerkt. De gewone sinaasappel staat voor zon, warmte & zoetheid, maar de bittere variant is een ander verhaal: je neemt een hap in de verwachting van het zoete, maar wordt geconfronteerd met bitterheid. Dit symboliseert iets dat er van buitenaf aantrekkelijk uitziet, maar tegelijk moeilijk te verteren is — een rode draad doorheen de ervaringen van de personages. De bittersinaasappel belichaamt de spanning tussen schijn & werkelijkheid, verlangen & teleurstelling, schoonheid & pijn. Het maakt de emoties doorheen het verhaal des te tastbaarder.
De setting vond ik een prachtige toevoeging. De pagina’s ademen één & al Italiaanse cultuur. Ik kreeg er heimwee van naar mijn familie & meer dan eens reuzehonger tijdens het lezen. De sfeerbeelden ondersteunen de personages & versterken de authenticiteit van het verhaal.
De schrijfstijl van Palminteri voelt heel klassiek & nostalgisch aan. Net niet té ouderwets & net niet té modern — een mooie tussenmaat. De vertaling van Saskia Peterzon-Kotte is zeer goed gebracht, al had ik het handig gevonden als de Italiaanse termen, vaak niet gekend bij Nederlandstaligen, hier & daar een voetnoot hadden gekregen.
Wat sterk werkte in dit boek, waren de emotie, de Italiaanse cultuur, de onthulling van het grote geheim & natuurlijk de symboliek van de bittersinaasappel. Wat voor mij soms wat minder werkte, waren de vele randpersonages & rustige tussenstukjes. Die maakten het soms lastig om bij de les te blijven. Ik moest geregeld terugbladeren om te herinneren wie wie was & waar we ons bevonden in de tijd.
Al bij al is "Als bittere sinaasappels" een aanrader. Het boek is geschikt voor iedereen die zich wil onderdompelen in de Italiaanse cultuur, houdt van de nodige (familie)drama of gewoon heimwee heeft naar de zomer.
1
Reageer op deze recensie
