Net leuk genoeg

Ik keek met spanning uit naar dit boek. De cover is mooi weergegeven; niet teveel om je aandacht te verliezen, leuk genoeg om je aandacht te trekken en in elk geval je nieuwsgierig te maken naar de flaptekst.

Na het lezen van het boek heb ik de flaptekst nog eens gelezen en heb ik het idee dat dat geschreven is door compleet iemand anders.
Zou de inhoud van het boek dan gewoon slecht geschreven zijn, of had de auteur het in haar hoofd gehaald 'ik moet een boek schrijven vanuit eerste persoon' en dat doorgedramd hebben?

Het begint goed met een ziekte die niet uitgelegd wordt, een doosje dat magisch verschijnt en nogal cryptische ouders.
Maar Tella springt van de hak op de tak en dat is misschien wel hoe mensen denken, het werkt niet in een boek. Natuurlijk lijkt het in het begin erop dat haar Pandora niets kan (cliché :) )en uiteindelijk super sterk blijkt te zijn. Natuurlijk is er zo'n zwijgzame, maar mega sexy vent waar ze totaal voor valt (ook cliché).

Al met al heel veel potentie, maar een wat slap aftreksel van.. Nou ja, kies maar een paar Dystopie-trilogieën uit. Het is net leuk genoeg om door te blijven lezen, maar ik had er veel moeite mee. Met Tella krijg je totaal geen band en het enige waar ik nog nieuwsgierig naar ben is die stomme veer in haar haren (hebben jullie ook het beeld van een compleet kaalgeknipt meisje, met nog maar 1 lok haar?) en wat de connectie is met de krijgers die ook zo'n ding hadden.
Voor de rest wil ik Madox uit het boek trekken en voor altijd een vosje laten zijn en lekker knuffelen en vertroetelen. De rest kan van mij part van een klif duiken, I just don't care about these chars..

Dus ja.. teleurgesteld, maar net leuk genoeg om je te dwingen door te lezen. Jammer, Victoria Scott.
Hoe kan het zo zijn dat dit beroemd is? Nemen wij lezers steeds meer genoegen met minder?