Mooi verhaal!

Londen, 1938. Gertie Bingham runt een boekhandel die ze lang geleden met haar overleden man is begonnen. Nu ze ouder wordt, overweegt ze de boekhandel te laten overnemen en weg te gaan uit Londen. Een goede vriend haalt haar echter over om het Joodse meisje Hedy op te vangen, dat gevlucht is uit nazi-Duitsland. Gertie besluit nog niet met pensioen te gaan en in Londen te blijven.

Hedy is in eerste instantie stug en eigenwijs, maar langzaamaan komt ze los, krijgt ze vrienden en bouwt ze een band met Gertie op. Door de roerige en angstige tijden in Londen beginnen ze een leesclub in de schuilkelders. Elke keer als Londen wordt gebombardeerd, bespreken ze daar hun nieuwst gelezen boek. De kracht van verhalen sterkt de mensen om door te gaan.

Dit boek was voor mij hét perfecte boek om rustig in de vakantie te lezen en om het jaar 2024 te beginnen. Het was een rustig verhaal met soms heftige gebeurtenissen, maar de oorlog stond nooit in het middelpunt van het boek. Het boek draait om de personages, hoe zij zich ontwikkelen en naar elkaar toe groeien. Verwacht geen spannend, plotgedreven verhaal, want dan kom je bedrogen uit. Aan het begin van het boek dacht ik ook vaker dan één keer; waar gaat dit verhaal naartoe? Een grote ontknoping die er niet in zit, heb ik ook niet gemist.

De schrijfstijl is heel prettig. Het boek leest heel filmisch en vlot. Je leeft met alle personages mee en kunt je goed inleven in alle personen. Vooral de ontwikkelingen rondom de jonge personen in het boek, de stelletjes, vond ik erg interessant om te lezen, ook omdat ze het meeste doormaken. Maar Gertie was mijn favoriet! Een sterke vrouw die doorzettingsvermogen en liefde voor de medemens heeft, die Hedy een fijn thuis heeft geboden. Ik ben nu heel nieuwsgierig geworden naar The Guernsey Literary and Potato Peel Pie Society. Die moet ik maar gauw gaan lezen! Ik geef dit boek vijf sterren.