Slecht vertaald of slecht geschreven?

Linda is een detectiveverhaal dat zich afspeelt bij de plaatselijke politie in Zweden. Er is een moord gepleegd en dat moet worden opgelost. De plaatselijke politie krijgt daarbij hulp van het nationale rechercheteam, aangevoerd door een bijzonder grof type.
Als ik puur en alleen kijk naar de premisse van het boek, is het nog best interessant. Er is een moord gepleegd en die wordt stukje bij beetje opgelost en daarnaast spelen er genoeg nevenlijntjes om het verhaal interessant te houden. Maar...
Ten eerste is de schrijfstijl van het boek belabberd. Veel letterlijke herhalingen in de tekst, weinig variatie in woordkeus, overmatig gebruik van dialooglabels en dan heb ik het nog niet gehad over de hoeveelheid (nutteloze) vloeken en de grove manier waarop er over vrouwen wordt gepraat (wat ook wel bij het karakter van de personen kan passen). Ik begrijp niet dat een uitgever dit manuscript zo door heeft laten gaan. Je mag toch verwachten dat een redacteur zulke dingen eruit haalt.
Ten tweede had het boek de helft korter gekund. Er zaten veel scénes in waarvan de relatie met het geheel niet duidelijk was, ook niet toen ik het boek allang uit had. Zijwegen die uitgebreid ingeslagen worden, maar doodlopen. Als je daarbij optelt hoevaak de schrijver letterlijk in herhaling valt, had dit boek het makkelijk met de helft minder woorden kunnen doen.
De schrijver wil met dit boek duidelijk meer dan alleen een detectiveverhaal schrijven. Dat blijkt wel aangezien na ongeveer 75% van het boek duidelijk is wie de moordenaar is, maar het verhaal dan nog heel lang doorkabbelt.
Kortom: dit boek is niet de moeite van het lezen waard.