Een heerlijk debuut

Ik zal het maar meteen zeggen, wat een heerlijk debuut. Hoofdpersonage Karst-Jan irriteerde me vanaf pagina 1 en sleepte me daarmee helemaal het Groningse studentenleven in. Zijn gedrag en instelling zijn heel herkenbaar, zulke studenten hebben we ook hier in Eindhoven ;) en dat maakt dat ik vanaf het begin heerlijk meeging in het verhaal. Gelukkig is daar de sterke tegenhanger; Suzanne. Suzanne is een heel fijn personage, met genoeg diepgang en achtergrond om een beetje mysterieus te blijven. Ik vond het bijna jammer dat we niet vaker uit haar perspectief te lezen kregen!
Het verhaal is heerlijk en verloopt vrij snel. Er is ook een hoop tegelijk gaande, want Karst-Jan is nou eenmaal een drukke student, en er zijn ook een aantal sprongen vooruit in de tijd, maar dit is eigenlijk altijd duidelijk en zal geen verwarring opleveren. De ontwikkeling van de personages krijg je heel goed mee, want waar Karst-Jan er achter komt dat hij toch misschien niet op het goede pad zit, kruipt Suzanne meer uit haar schulp. Het verhaal is dus echt goed opgebouwd.
Als je er even voor gaat zitten kan je dit boek wel in een dagje uitlezen. Zeker tegen het einde wil je gewoon weten hoe het gaat eindigen; wie is het spoorloze meisje? Gaan ze haar vinden? Maar vooral, wat dan? Het past dan ook perfect binnen het genre feelgood en is voor iedereen een aanrader. Het relatief simpele taalgebruik maakt het geen vermoeiende zit. Ik kan eigenlijk niet wachten tot Marjon Weerink nog een boek schrijft, want met zo’n knaller kan het niet anders dat er nog meer magie aankomt.