Teveel

Via de sterrenleesclub van uitgeverij Ls heb ik het boek mogen ontvangen, waarvoor mijn hartelijke dank.

Verdraaid heeft een goede verhaallijn met een apart thema: de schrijver als popidool, filmster. Het begint gelijk al spannend. Er zitten veel wendingen in, met de bedoeling de lezer op het verkeerde been te zetten. De eerste is subliem, echter het zijn er teveel, waardoor ik ze na de eerste wending zag aankomen.

Bijna alle karakters werden koel en kil en zonder compassie omschreven ondanks de ‘trieste’ verledens van twee hoofdpersonen. Jammer dat die interessante achtergronden niet werden uitgediept. Hierdoor hadden de personen meer diepgang gekregen en mij kunnen raken. Ik kon me nu niet echt in één van de personen inleven, kon niet anders dan afstandelijk het boek lezen.

Er wordt ook veel verteld en verklaard, waardoor je als het ware steeds weer uit het verhaal wordt gehaald en de spanning wordt onderbroken. Kortom de schrijver had voor mij wat meer het 'show, don’t tell' principe mogen toepassen.
Om een paar voorbeelden te noemen:
Op bladzijde 136 had de schrijver de laatste zin (hij had een hartinfarct) weg kunnen laten. Dat houdt de lezer meer in de ban, niet precies wetende wat er in aan de hand is.
Op bladzijde 182 op het einde van het verhaal wordt eerst heel goed de angst omschreven om vervolgens ten overvloede er nog achteraan te verklaren dat pure doodsangst hem in de greep hield.
In het hele boek worden veel ‘overbodige’ zaken uitvoerig beschreven: kopjes koffie, eten, drinken, houdingen, hoe men loopt, waar men staat etc. Natuurlijk moet je dat beschrijven, maar het is voor mij hier een paar onsjes teveel. Het houdt wat mij betreft de vaart tegen.
Ik kan het daarom ook niet meer dan 3,5* geven.