Lezersrecensie
Wat een leven...
Josephine, geboren als Yeyette op Martinique, in de tijd dat slaven vriend en vijand waren, genietend van een ongeremde jeugd op de plantage, zuigend op vers geplukt suikerriet, wat haar gebit verwoestte hetgeen zij later probeerde te verhullen door haar lippen wanneer ze glimlachte stijf op elkaar te houden.
Op zestienjarige leeftijd (december 1779) trouwt ze, 'nauwelijks geschoold, mooi en onwetend', met Alexandre de Beauharnais. Ze is slecht voorbereid op de 'wreedheid van haar nieuwe omgeving', die haar zien als ongemanierd. Na veel smeekbeden van Joséphine om aandacht, besluit Alexandre haar te 'heropvoeden'. In 1781 krijgen ze een zoon, Eugène. Als Joséphine twee jaar later bevalt van een dochter, verdenkt Alexandre haar er echter van vreemd te zijn gegaan (terwijl hij zelf de bloemetjes buiten zet met Laure de Longpré). Ze wordt verbannen naar een klooster, waar eveneens deftige dames leven. Van hen leert zij zich gracieus te bewegen en verfijnd te converseren. Er was voor haar als mooie vrouw maar één manier om aan geld te komen en wordt ze afhankelijk van bevriende oudere heren.
1789, de bestorming van de Bastille, maakt dat Joséphine zich kan ontpoppen tot een ideale revolutionaire vrouw: eenvoudig gekleed, praktisch en buitengewoon informeel. Lodewijk XVI wordt onthoofd en zijn vrouw Marie-Antoinette wordt gevangen gezet. Ook Alexandre wordt gedood. Joséphine is weduwe, beroofd en heeft een hartstochtelijke relatie met generaal Hoche die haar overlaadt met geschenken en geld. Hij weigert echter te scheiden en met haar te trouwen. Een nieuwe affaire (met uitspattingen en gedreven door geldzucht) volgt, met Barras, die uiteindelijk als zijn rechterhand de 'jonge, obscure generaal uit Corsica, genaamd Napoleon Bonaparte', als zijn rechterhand aanstelt, die vervolgens hartstochtelijk verliefd wordt op Joséphine.
Hierna wordt het leven van Joséphine met Napoleon beschreven. Zij was zijn 'zachte kracht, de vrouw die de excessen van Napoleon mogelijk maakte'. Malmaison was de plek waar ze het liefste was en waar ze met behulp van extreem veel geld een soort aards paradijs van maakte.
Napoleon was bezeten van Josephine maar toen zij hem geen zoon schonk werd ze uiteindelijk toch aan de kant gezet. Maria Walewska, de minnares van Napoleon, raakt zwanger van hem, maar wordt vervolgens ook door Napoleon aan de kant gezet opdat hij, om politieke redenen, kan trouwen met de zeventienjarige Marie Louise van Oostenrijk, de dochter van keizer Frans Louis I. Een scheiding met Joséphine volgt (1810) waarna ze langzaam weg kwijnt in een leven buiten Parijs. In 1814 sterft Joséphine. ' De Parijzenaars hadden uitgelaten gereageerd op hun bevrijding van Napoleon, maar ze rouwden om zijn keizerin'.
Tijdens zijn tweede verbanning (de eerste was op Elba), naar Sint Helena, sterft Napoleon. Zijn laatste woorden waren: 'France, armée, tête d'armee, Joséphine'. Op het allerlaatste moment dacht hij aan zijn keizerin.
Een leven ambitieus leven, waarin het doel nogal eens de middelen heiligt.. Een gerichtheid op geld en een overdreven vertoon van rijkdom in schril contrast met de vaak slechte omstandigheden van het volk. Napoleon als strijder die ten koste van vele, vele levens, zijn macht en territorium trachtte te vergroten. Uiteindelijk eenzaam achterblijvend. Een zoon verwekt, maar zijn grote liefde verloren.
Uiteindelijk is het een gruwelijk verhaal, vooral wanneer doordringt hoeveel onschuldig bloed er gevloeid heeft.
De individuele ambitie hebben om zelf boven de ellende van 'het volk' uit te stijgen. En als dat min of meer lukt, vervolgens toch weer in een andersoortige levenspijn terecht komen. Geen hoopvol verhaal. Geen verhaal met een perspectief, wanneer je door alle glamour Hern kijkt. Een pijnlijke beschrijving van menselijke keuzes en konsekwenties. Een tijdsbeeld dat helaas nog steeds grotendeels opnieuw geleefd wordt. Andere poppetjes, dezelfde stuwende krachten en verlangens.
De titel van het boek is passend: Joséphine, verlangen, ambitie, Napoleon. Zeker als 'Napoleon' staat voor egocentrisch machtsvertoon en destructie. Erg de moeite waard om te lezen.
Op zestienjarige leeftijd (december 1779) trouwt ze, 'nauwelijks geschoold, mooi en onwetend', met Alexandre de Beauharnais. Ze is slecht voorbereid op de 'wreedheid van haar nieuwe omgeving', die haar zien als ongemanierd. Na veel smeekbeden van Joséphine om aandacht, besluit Alexandre haar te 'heropvoeden'. In 1781 krijgen ze een zoon, Eugène. Als Joséphine twee jaar later bevalt van een dochter, verdenkt Alexandre haar er echter van vreemd te zijn gegaan (terwijl hij zelf de bloemetjes buiten zet met Laure de Longpré). Ze wordt verbannen naar een klooster, waar eveneens deftige dames leven. Van hen leert zij zich gracieus te bewegen en verfijnd te converseren. Er was voor haar als mooie vrouw maar één manier om aan geld te komen en wordt ze afhankelijk van bevriende oudere heren.
1789, de bestorming van de Bastille, maakt dat Joséphine zich kan ontpoppen tot een ideale revolutionaire vrouw: eenvoudig gekleed, praktisch en buitengewoon informeel. Lodewijk XVI wordt onthoofd en zijn vrouw Marie-Antoinette wordt gevangen gezet. Ook Alexandre wordt gedood. Joséphine is weduwe, beroofd en heeft een hartstochtelijke relatie met generaal Hoche die haar overlaadt met geschenken en geld. Hij weigert echter te scheiden en met haar te trouwen. Een nieuwe affaire (met uitspattingen en gedreven door geldzucht) volgt, met Barras, die uiteindelijk als zijn rechterhand de 'jonge, obscure generaal uit Corsica, genaamd Napoleon Bonaparte', als zijn rechterhand aanstelt, die vervolgens hartstochtelijk verliefd wordt op Joséphine.
Hierna wordt het leven van Joséphine met Napoleon beschreven. Zij was zijn 'zachte kracht, de vrouw die de excessen van Napoleon mogelijk maakte'. Malmaison was de plek waar ze het liefste was en waar ze met behulp van extreem veel geld een soort aards paradijs van maakte.
Napoleon was bezeten van Josephine maar toen zij hem geen zoon schonk werd ze uiteindelijk toch aan de kant gezet. Maria Walewska, de minnares van Napoleon, raakt zwanger van hem, maar wordt vervolgens ook door Napoleon aan de kant gezet opdat hij, om politieke redenen, kan trouwen met de zeventienjarige Marie Louise van Oostenrijk, de dochter van keizer Frans Louis I. Een scheiding met Joséphine volgt (1810) waarna ze langzaam weg kwijnt in een leven buiten Parijs. In 1814 sterft Joséphine. ' De Parijzenaars hadden uitgelaten gereageerd op hun bevrijding van Napoleon, maar ze rouwden om zijn keizerin'.
Tijdens zijn tweede verbanning (de eerste was op Elba), naar Sint Helena, sterft Napoleon. Zijn laatste woorden waren: 'France, armée, tête d'armee, Joséphine'. Op het allerlaatste moment dacht hij aan zijn keizerin.
Een leven ambitieus leven, waarin het doel nogal eens de middelen heiligt.. Een gerichtheid op geld en een overdreven vertoon van rijkdom in schril contrast met de vaak slechte omstandigheden van het volk. Napoleon als strijder die ten koste van vele, vele levens, zijn macht en territorium trachtte te vergroten. Uiteindelijk eenzaam achterblijvend. Een zoon verwekt, maar zijn grote liefde verloren.
Uiteindelijk is het een gruwelijk verhaal, vooral wanneer doordringt hoeveel onschuldig bloed er gevloeid heeft.
De individuele ambitie hebben om zelf boven de ellende van 'het volk' uit te stijgen. En als dat min of meer lukt, vervolgens toch weer in een andersoortige levenspijn terecht komen. Geen hoopvol verhaal. Geen verhaal met een perspectief, wanneer je door alle glamour Hern kijkt. Een pijnlijke beschrijving van menselijke keuzes en konsekwenties. Een tijdsbeeld dat helaas nog steeds grotendeels opnieuw geleefd wordt. Andere poppetjes, dezelfde stuwende krachten en verlangens.
De titel van het boek is passend: Joséphine, verlangen, ambitie, Napoleon. Zeker als 'Napoleon' staat voor egocentrisch machtsvertoon en destructie. Erg de moeite waard om te lezen.
1
Reageer op deze recensie
