Intrigerende debuutroman over gecompliceerde relatie tussen twee zussen in Singapore

De tweede dochter van Jemimah Wei gaat over een familie in Singapore in de moderne tijd. Centraal staan twee vrouwen, die zijn opgegroeid als zusjes. Het verhaal wordt verteld vanuit de oudste zus: Genevieve (Gen). Gen woont als klein meisje met haar oma en ouders in een kleine woning in Singapore. Als ze acht jaar is, blijkt dat haar opa, die jaren geleden plotseling is verdwenen, er een tweede gezin op heeft nagehouden. De jongste kleindochter uit dat tweede gezin, Arin, wordt weggegeven door haar ouders en komt terecht in het gezin van Gen. Na wat aanpassingsproblemen groeien de meisjes steeds meer naar elkaar toe en ze sluiten zelfs een ‘zustercontract’. In het begin is Gen degene met de meeste ambities en potentie. Arin bewondert haar en ze beschouwt Gen als haar grote voorbeeld. Gaandeweg wordt de relatie tussen de twee zussen steeds gecompliceerder en ze groeien uit elkaar. Aan het einde heeft Gen haar ambities niet kunnen waarmaken en is Arin het meest succesvol. Als rode draad door het verhaal loopt hun verhouding tot hun moeder Su: een zelfbewuste, ambitieuze vrouw, die zowel liefdevol als veeleisend kan zijn.

Wei beschrijft de ontwikkeling en gevoelens van Gen mooi en uitgebreid, waardoor je je goed kunt inleven en waardoor je ook meeleeft met haar, haar zus en haar moeder. Al lezende krijg je een inkijkje in het dagelijkse leven in Singapore: een kleine gemeenschap, waarin de prestatiedruk hoog en de sociale controle groot is. Wei heeft in haar verhaal historische gebeurtenissen verwerkt. Bovendien gebruikt ze enkele Singaporese woorden, die in een woordenlijst achterin het boek worden verklaard. Dat maakt het verhaal nog realistischer en interessanter. De verhaalstructuur is een cirkelvertelling: begin en einde sluiten op elkaar aan. Verder worden de gebeurtenissen in chronologische volgorde verteld, dat maakt het verhaal makkelijk om te volgen. Het einde is open; als lezer ben je benieuwd hoe het verder gaat.

Belangrijke thema’s in het verhaal zijn: loyaliteit tegenover verraad, succes tegenover mislukking, bewondering tegenover jaloezie, liefde tegenover afwijzing.

De schrijfstijl van Wei is wat inconsistent. Vooral de zwarte periode waarin Gen teleurgesteld, jaloers en wrokkig is, is lastig om door te komen. Daar gebruikt Wei lange zinnen en onnodig veel bijvoeglijk naamwoorden en vergelijkingen. Het komt over als een geforceerde poging om poëtisch te schrijven. Wellicht heeft Wei dat bewust gedaan om de zwarte periode extra te benadrukken of is het een uiting van de worsteling van een debutant, die tien jaar over het schrijfproces heeft gedaan.

Het boek is een aanrader voor lezers die meer willen weten over Singapore of die zich herkennen in de soms liefdevolle en soms moeizame relatie tussen zussen onderling en tussen moeders en dochters.