Boeiend familie-epos

‘Naar het land van het lopend licht’ van Marjet Maks is een familie-epos in vijf delen:
Duisternis, Dageraad, Liefde en licht, Maanlicht en Claire obscure.
De afzonderlijke delen en ook de overkoepelende titel van de roman hebben allemaal verwijzingen naar licht.
Het ‘land van het lopend licht’ uit de titel is Andalusië. Naast de Alpujarras, waar de auteur zelf woont, vormen Nederland en Amerika (New York) decors voor de diverse delen, maar met name het vierde deel, speelt rond de Zuid-Spaanse stad Granada.
De titels van de vijf delen hebben te maken met licht en donker, met verdriet en liefde en met pijn en vreugde, de pijn en de vreugde waar alle hoofdpersonages mee te maken krijgen en mee worstelen.
In elk deel staat iemand uit de familie Maris centraal, maar aan de basis van het verhaal staat Frans Maris, de vader van Amor, Alma en Joaquin. De wijze waarop zijn leven verloopt en de keuzes die hij maakt, bepalen voor een groot gedeelte de levens van zijn drie kinderen.
In de loop van het verhaal wordt duidelijk dat zijn liefde niet echt lag bij de twee vrouwen met wie hij gehuwd was, maar bij de Spaanse schone Aurora die hij ontmoette toen hij 1945 met zijn motor naar Spanje vluchtte.

Na de dood van haar vader duikt Alma, Frans’ tweede dochter in het leven van haar vader en ontdekt dat er in Spanje nog een halfbroer leeft. Met de asresten van haar vader in een urn vertrekt ze naar Spanje om daar op zoek te gaan naar Joaquin die daar niet echt op zit te wachten.
De wereld van de oudste dochter Amor wankelt als haar vader overlijdt. De bijzondere switch die haar geest maakte om het trauma van haar verdronken tweelingzusje te kunnen hanteren, werkt niet meer. Amor wordt gedwongen om het verleden en de realiteit onder ogen te zien.
In het vierde deel ontmoeten Alma en Joaquin elkaar, maar er is een ongeluk voor nodig voordat ze elkaar écht willen leren kennen.
Om niet te veel te verklappen, ga ik niets over het vijfde en laatste deel zeggen, maar ook dit is een intens en heftig verhaal waarin het licht het wint van de duisternis.

De auteur is erin geslaagd de personages goed en levensecht voor het voetlicht te brengen, al zijn het zijn stuk voor stuk bijzondere persoonlijkheden met hun eigen ingewikkelde verhoudingen tot elkaar, tot het heden en het verleden.
De informatie, met name over vader Frans, wordt zo gebracht dat je nieuwsgierigheid wordt geprikkeld en dat je zo snel mogelijk verder wilt lezen.
De stijl is prettig en is vlot. De (natuur) beschrijvingen in het bijzonder zijn origineel, levendig en beeldend.