Het plot is zoals je kan verwachten van McFadden, maar jammer van de vreemde foutjes

Dit keer zou ik er niet intrappen. Ik zou de laatste plottwist van tevoren raden...

Flaptekst:
Sydney Shaw heeft, net als veel vrouwen in New York, niet zo veel geluk met daten. Ze heeft mannen ontmoet die liegen in hun datingprofiel, mannen die haar opzadelen met de rekening van het etentje en het ergste van alles, mannen die maar blijven doorpraten over hun moeder.
Maar eindelijk heeft ze de jackpot.
Haar nieuwe vriend is helemaal perfect. Hij is charmant, knap en werkt als dokter in een plaatselijk ziekenhuis. Sydney is op slag verliefd.

Dan wordt de politie opgeschrikt door de brute moord op een jonge vrouw - de laatste in een reeks sterfgevallen aan de kust. De hoofdverdachte? Een mysterieuze man die uitgaat met zijn slachtoffers voordat hij ze vermoordt.

Sydney zou zich veilig moeten voelen. Ze gaat immers uit met de man van haar dromen. Maar ze kan haar eigen vermoedens niet van zich afschudden dat de perfecte man misschien niet zo perfect is als hij lijkt. Want iemand houdt haar in de gaten en als ze de waarheid niet te weten komt, zou zij het volgende slachtoffer kunnen zijn.

Een duister verhaal over obsessie en de dingen die we doen voor de liefde. #1 New York Times bestseller auteur Freida McFadden bewijst dat misdaden uit passie vaak het bloedigst zijn...

Mening:
Ook dit keer kreeg McFadden het voor elkaar. Ik werd van mijn stoel geblazen door het einde. En ook voordat ik bij het einde was vond ik dit boek erg goed. De spanning die zicht opbouwde, soms traag en dan weer sneller, was op sommige momenten om te snijden. Er waren voorspelbare dingen, maar zoals het hoort bij een boek van McFadden waren de meeste dingen dat niet. Wel viel me een aantal gekke dingen op. Een jongen van 17 met een behoorlijke lengte van 1m55 die al bijna net zo groot is als zijn vader? Iets wat een maand geleden is gebeurd is in het volgende hoofdstuk, terwijl het dezelfde dag is, opeens 2 maanden geleden gebeurd? En zo waren er nog wel meer van die onlogische foutjes. Dat soort dingen zorgen er niet gelijkvoor dat ik niet meer van het lezen geniet, maar storend vind ik het wel. Toch heb ik weer genoten van de hersenspinsels van McFadden en De vriend heeft me veel leesplezier gegeven.