Het weeshuis

Suffolk, 1948. Na de dood van haar verloofde Michael, die stierf tijdens de oorlog, en het verlies van haar baan is Clara toe aan een nieuwe start en in een opwelling solliciteert ze voor een positie als huismoeder in het weeshuis Shilling Grange. Ze hoopt dat ze een verschil kan maken in het leven van de kinderen die iedereen hebben verloren of die in de steek zijn gelaten, maar dit nieuwe bestaan is nog niet zo gemakkelijk. De kinderen hebben veel meegemaakt, zijn slecht behandeld door de nonnen die eerst de scepter zwaaiden in het huis en Clara voelt zich volledig overweldigd en lijkt alles fout te doen. Ze wil de handdoek in de ring gooien, maar blijft toch en langzaam maar zeker ontstaat er een band tussen haar en de kinderen, ze voelt zich verantwoordelijk en begint haar weg te vinden. Heeft ze dan eindelijk haar nieuwe thuis gevonden?

Lizzie Page heeft een soepele, warme en beeldende schrijfstijl, waardoor je de omgeving, het weeshuis en de verschillende personages snel voor je ziet, ze schetst het tijdsbeeld mooi, ze trekt je direct haar verhaal in en zorgt ervoor dat je emotioneel betrokken raakt, waardoor de achtergrondverhalen van de kinderen en Clara’s zorgen, twijfels en gevoelens je raken. Clara handelt soms wat impulsief en ze lijkt in het begin niet echt goed te hebben nagedacht over alles wat er bij zo’n baan komt kijken, maar ze maakt als personage een mooie ontwikkeling door en haar lieve, zorgzame en geduldige karakter blijkt precies te zijn wat deze kinderen nodig hebben, waardoor ook zij opbloeien. Clara wordt degene op wie zij kunnen bouwen, die ze in vertrouwen kunnen nemen en die voor hen door het vuur gaat, ook wanneer niemand anders daartoe bereid is.

Ook de verschillende bijpersonages, zoals de beste vriendin van Clara, die met haar eigen moeilijkheden worstelt, buurman en oorlogsheld Ivor, die veel om de kinderen geeft maar Clara niet meteen vertrouwt, verschillende buurtbewoners en een nieuwe liefde, zijn goed neergezet, roepen uiteenlopende gevoelens bij je op en ze geven allemaal extra kleur aan dit verhaal. Hoewel ik de ontwikkelingen in Clara’s liefdesleven niet altijd begreep en ik haar wel eens wilde aansporen om beter naar haar hart te luisteren, omdat deze onafhankelijke jonge vrouw ineens kiest voor veiligheid en zekerheid terwijl deze man niet dezelfde interesses, waarden en normen lijkt te hebben, zorgt deze relatie er uiteindelijk wel voor dat ze keuzes maakt en zo wordt nog duidelijker hoeveel ze om de kinderen is gaan geven. Dit hartverwarmende, liefdevolle, verdrietige, ietwat brave maar enerverende en hoopvolle verhaal zal je fijne leesuurtjes en een goed gevoel bezorgen, je sluit de personages in je hart en hoeft gelukkig nog geen afscheid van ze te nemen, want na het abrupte einde verschijnt later dit jaar een vervolg!

3.5-4⭐️