Magisch liefdesverhaal waar je een moord voor zou doen

In een magisch land genaamd Prytian leven de meest monsterlijke en wonderbaarlijkste wezens met ongelofelijke krachten en zintuigelijke vaardigheden. Deze wezens komen voor in talloze gedaantes, vormen en groottes en een onzichtbare muur is het enige wat deze dodelijke monsters scheidt van de menselijke wereld. Deze veiligheidsmuur begint echter steeds meer scheuren en gaten te krijgen waar de zogenaamde elfiden doorheen kruipen om het mensenrijk te betreden.  

Het jagersmeisje Feyre komt hierdoor op een dag oog in oog te staan met een magische wolf, die haar geen andere optie laat dan hem te doden. Wanneer ze terugkeert naar haar hongerige familie komt ze er al snel achter dat dit haar duur zal komen te staan. Een monsterlijk wezen komt haar opeisen en neemt haar mee over de muur waar ze de rest van haar leven zal moeten verblijven in een van de hoven.  

Al snel komt Feyre erachter dat het wezen dat haar opeiste een van de Hoge Fae is die een van de zeven gebieden in Prytian bestuurt en ongekende krachten heeft. Zijn ‘menselijke’ gedaante is verbluffend mooi en het duurt dan ook niet lang voordat Feyre’s afschuw omslaat naar complete adoratie voor de bloedmooie Tamlin.  

In het feeënrijk ligt er echter altijd gevaar op de loer, waardoor ze meerdere keren net aan de dood weet te ontsnappen.  Daarnaast heerst er een zogenoemde plaag in Prythian waarvan Feyre de gevaren nooit had kunnen voorzien. Bekneld tussen twee werelden voert ze een moordlustige strijd tegen de verwoesting van het feeënrijk, de bescherming van het mensenrijk en bovenal de passionele liefde voor Tamlin.  

Vanaf de eerste bladzijde weet Sarah J. Maas de lezer mee te trekken naar een vroegere periode met ongekende magische gebeurtenissen. De opofferingen die Feyre dagelijks maakt voor haar familie en alle beslissingen die ze uit liefde neemt zorgen voor voelbare sympathie voor de hoofdrolspeelster gedurende het hele verhaal. Ondanks de ongrijpbaarheid van een tijd van jagen en verzamelen en tegelijkertijd enorme rijkdom in combinatie met een magische wereld aan de andere kant van de muur, is het verhaal geen seconde onwerkelijk. Alle zinnen zijn glashard en trekken de lezer gelijk mee in een voor hem werkelijke wereld. De onbekende gedaantes van de elfiden, Hoge Fae en andere wezens worden zo levendig beschreven dat je bijna zelf in monsters gaat geloven. Desondanks is Feyre een nuchtere en koppige dame wat nog voor een extra contrast zorgt met de charmes van de magische wezens. Tamlin wordt afgebeeld als een ware god, waardoor je adoratie voor hem vanzelf met die van Feyre meegroeit. Voor het gevoel van de lezer laat Feyre de angst voor Tamlin echter iets te snel varen. Het moment waarop Feyre’s haat voor Tamlin omslaat naar bewondering lijkt nogal plotseling en ongeleid, waardoor Maas de lezer daar heel eventjes kwijtraakt. Door de sterke verhaallijn zit de lezer hier gelukkig niet al te lang mee.   

Dit eerste deel over het magische Prytian is een prachtig startschot voor de geplande andere twee delen van Maas. De deeltjes informatie zijn briljant over het verhaal verspreidt, waardoor de lezer heel lang in het ongewisse blijft, maar alles aan het einde als een puzzel in elkaar valt. Door deze hoge mate van informatie en complexiteit van het verhaal blijft het boek ook ieder hoofdstuk opnieuw boeiend en interessant. Wanneer alle losse eindjes uiteindelijk samenkomen ontstaat er een gepast klappend einde dat de lezer werkelijk versteld doet staan. De gruwelijke en moordlustige aspecten in het verhaal maken dit boek tot een waardige YA voor stoere dames. Als je eraan begint sleept het je mee in een magische wereld en zul je hopen dat de andere delen zo snel mogelijk uitkomen.