Lezersrecensie
Op het leven, nog vele jaren!
Op de boekenbeurs na de uitreiking van de Literaire Parel in de Kardagoor te Utrecht kocht ik het boek van Mathilda van den Hof. Wat was de uitreiking spannend! Zij met 'Wat is haar naam?' en ik met 'Basta! Er is écht alleen maar liefde' stonden beiden op de shortlist van Populairste Boek. Het boek van Mathilda had de meest stemmen won. Nogmaals de hartelijke felicitaties Mathilda.
Het boek begint met een persoonlijke signering op de eerste bladzijde: 'Op het leven, nog vele jaren! Liefs Mathilda' Later zou ik gaan begrijpen dat moeder en dochter dit iedere jaar tegen elkaar zeggen tijdens de dodenherdenking op 4 mei. De dag waarop Mathilda haar boek liet lanceren.
Het boek vertelt een verhaal hoe over oorlogstrauma onbewust aan volgende generaties wordt doorgegeven en hoe dit doorwerkt in relaties die we aangaan. Mathilda neemt je mee in haar struggle en haar ontdekkingen in twee disfunctionele relaties . Ze wil haar zoon behoeden voor de destructieve emoties (verlatingsangst, somberheid, verantwoordelijk voelen voor hoe een ander zich voelt, boosheid, dempen van gevoelens) die zij via haar moeder onbewust heeft ontwikkeld om te kunnen overleven. Het lukt haar via systemisch coaching en familieopstellingen zichzelf te bevrijden waardoor de verbinding met haar moeder een evolutiestap in het familiesysteem krijgt. Een doorbraak die doorwerkt in de relatie met haar zoon.
"Vergeet niet dat je naar het verleden moet kijken om hoop voor de toekomst te kunnen koesteren' is haar inspiratie.
Mathilda neemt de lezer mee in hoe diep haar dalen zijn, maar ook in haar veerkracht verder te gaan. "Vallen is niet erg, blijven liggen wel."
Onze boeken hebben ontzettend veel overeenkomsten. Fijn je ontmoet en gelezen te hebben Mathilda. 'Op het leven, nog vele jaren! Liefs Jolanda
Het boek begint met een persoonlijke signering op de eerste bladzijde: 'Op het leven, nog vele jaren! Liefs Mathilda' Later zou ik gaan begrijpen dat moeder en dochter dit iedere jaar tegen elkaar zeggen tijdens de dodenherdenking op 4 mei. De dag waarop Mathilda haar boek liet lanceren.
Het boek vertelt een verhaal hoe over oorlogstrauma onbewust aan volgende generaties wordt doorgegeven en hoe dit doorwerkt in relaties die we aangaan. Mathilda neemt je mee in haar struggle en haar ontdekkingen in twee disfunctionele relaties . Ze wil haar zoon behoeden voor de destructieve emoties (verlatingsangst, somberheid, verantwoordelijk voelen voor hoe een ander zich voelt, boosheid, dempen van gevoelens) die zij via haar moeder onbewust heeft ontwikkeld om te kunnen overleven. Het lukt haar via systemisch coaching en familieopstellingen zichzelf te bevrijden waardoor de verbinding met haar moeder een evolutiestap in het familiesysteem krijgt. Een doorbraak die doorwerkt in de relatie met haar zoon.
"Vergeet niet dat je naar het verleden moet kijken om hoop voor de toekomst te kunnen koesteren' is haar inspiratie.
Mathilda neemt de lezer mee in hoe diep haar dalen zijn, maar ook in haar veerkracht verder te gaan. "Vallen is niet erg, blijven liggen wel."
Onze boeken hebben ontzettend veel overeenkomsten. Fijn je ontmoet en gelezen te hebben Mathilda. 'Op het leven, nog vele jaren! Liefs Jolanda
1
Reageer op deze recensie