Van dichtbij beschouwde dodelijke vriendschap

Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van Amerikaanse journalist Fields, die ondanks dit perspectief maar zeer marginaal onderdeel wordt van het verhaal. Fields beschouwd en beschrijft de intieme relatie tussen schrijfster in ruste Iris Kouwenaar en haar vriendin Kay. Fields wordt erop uitgestuurd om een interview met Iris te regelen met als doel het uitvinden waarom er geen boeken meer verschijnen van haar.

Thema's die het boek interessant maken zijn: gender en identiteit, vriendenrelaties en liefdesrelaties, cultuurverschillen, Man versus Vrouw, helden(verhalen), mislukking en dromen over 'hoe het zou moeten zijn'. Deze thema's komen in het verhaal van het boek zelf voor en zijn verweven met verhalen van Iris.

Schrijfster van het boek Alma Mathijsen weet de vervreemdende relatie tussen de hoofdpersonen van het boek te verbinden met de 'echte' buitenwereld. Dit doet ze door de intrigerende verhalen van Iris, door verteller Fields een beschouwer te laten zijn maar ook door ons te verwijzen naar de Wiki-pagina van Iris Kouwenaar en haar boek Antidote. Iris wordt hiermee deel van onze eigen wereld.

De schrijfstijl van Alma Mathijsen is prettig, het leest vlot en direct. Maar bij sommige dialogen (tussen Iris en Kay) is het moeilijk te volgen wie er aan het woord is. Zodra de schrijfster van dit boek een door een ander geschreven stuk aan ons aanbiedt kun je herkennen dat er sprake is van een andere schrijfstijl (leuk detail). Het boek trekt je vanaf het begin mee in de meningen en gevoelens van Fields en neemt je aan de hand van zijn meningen en gevoelens mee naar het eind. Toch lijken er dingen te missen in het verhaal van Fields, je leert hem niet goed genoeg kennen en het verhaal over het gordijn verwarde mij. Het einde van het boek was voor mij wat abrupt, iets te open, je blijft achter met vragen (maar dat zal de bedoeling wel zijn).