Niet het vrolijkste boek van de wereld

Voor het werk van M, de man de Erika, verhuizen ze samen met hun 2 kinderen van Amerika naar Zwitserland. Ze zien de toekomst rooskleurig in, echter loopt dit totaal anders. Haar man is hele dagen werken en zij blijft thuis alleen achter met 2 jonge kinderen in een land waar ze de taal niet spreekt en de gewoontes niet kent.
Erika raakt in een isolement, sluit zichzelf en haar kinderen steeds vaker op in hun appartement en gaan psychisch langzaam maar zeker ten onder.

In zwitersland zijn we stil is het meest negatieve en deprimerende boek dat ik ooit gelezen heb. Zonder de leesclub had ik dit boek niet uitgelezen. Dit boek wekte mijn interesse doordat de familie ging emigreren om een nieuw leven op te bouwen. Ik was benieuwd hoe ze dit gingen doen, hoe ze hun leven in Zwitserland zou opbouwen en waar ze tegenaan zouden lopen.
Maar helaas, het boek was voor mij één grote klaagzang van het begin tot het einde zonder opbouw. Van de emigratie krijg je weinig mee. Erika zit gevangen in haar hoofd en ze kan en wil er geen weerstand tegen bieden.
Dit is iets wat ik echt als frustrerend ervoer.
Een band opbouwen met de rest van het gezien is ook onmogelijk. Doordat de karakters geen namen hebben maar met een letter worden genoemd. Het houdt de familie op afstaan.

Nee sorry, ik zou dit boek niemand aanraden. Ik plaats hem binnenkort in een mini-bieb en ik hoop dat hij bij iemand aankomt die hem wel kan waarderen.