Lezersrecensie
Een boek wat onder je huid kruipt...
Tot diep in de twintigste eeuw was het realiteit in Nederland; kinderen, ouderen en mensen met een beperking werden geveild aan de laagste bieder.
In De bestedeling reconstrueert hij voor het eerst deze schrijnende geschiedenis van uitbesteding, waarbij kwetsbare mensen als handelswaar werden behandeld.
Aan de hand van archieven, persoonlijke verhalen en historische documenten laat Lanting zien hoe dit systeem werkte – en wat het betekende voor honderdduizenden levens. Hoewel bestedelingen officieel recht hadden op zorg en opvoeding, was de werkelijkheid vaak hard en onmenselijk.
De bestedeling is een onthullend en aangrijpend boek over armoede, overlevingsdrang en vergeten levens. Het werpt een nieuw licht op een pijnlijk en onbekend hoofdstuk uit onze geschiedenis.
Van de duizend gezinnen vindt men er één waar het kind uit liefde wordt opgenomen, en 999 waar eigenbelang de belangrijkste of enige reden is om vreemde kinderen in huis te nemen.
“Maar op een dag, toen hij thuiskwam, ontdekte hij dat zijn oom en tante zonder enige waarschuwing waren geëmigreerd naar Utah.”
Dit boek is niet zomaar een boek om op de camping te gaan lezen, zeg maar. Dit boek legt een stuk geschiedenis bloot die niet veel mensen kennen. Ik ben het op school niet tegengekomen in de geschiedenisboeken.
Lanting besluit de geschiedenis van zijn overgrootmoeder in te duiken en komt in zijn reis diverse stukken tegen. Stukken waarvan je nekharen overeind gaan staan, stukken die ook weer niet vergeten mogen worden.
Het is sowieso een rare gedachte dat kinderen vroeger werden uitbesteed. Niet alleen kinderen, maar ook oude mensen of met een beperking. De laagste bieder kreeg dan een nieuw gezinslid. Natuurlijk waren de tijden ook anders maar toch... (kijk even naar de bank waar mijn zoon zit) het idee dat ik mijn zoon zou achterlaten of ter vondeling leggen. Heel naar idee. Dat hij letterlijk wordt uitgebuit, mishandeld of erger. Ik kreeg het idee dat Lanting er nog veel meer over wou vertellen in zijn boek, ik denk ook echt dat er veel meer verhalen zullen zijn. Het is eigenlijk een schande dat dit stukje geschiedenis wordt vergeten!
Ik vond het zelf een beetje schokkend te lezen dat kinderen alsnog werden uitbesteed aan mensen die al te boek stonden als gewelddadig of zelfs misbruik. Dat er alsnog kinderen heen werden gestuurd is echt bizar.
Maar gelukkig neemt Lanting ook goede verhalen op in zijn boek. Ook al is het maar van een paar, dat maakt het verhaal niet helemaal donker en slecht.
Persoonlijk vind ik dat dit verhaal ook meer in de geschiedenisboeken moeten verteld worden.
In De bestedeling reconstrueert hij voor het eerst deze schrijnende geschiedenis van uitbesteding, waarbij kwetsbare mensen als handelswaar werden behandeld.
Aan de hand van archieven, persoonlijke verhalen en historische documenten laat Lanting zien hoe dit systeem werkte – en wat het betekende voor honderdduizenden levens. Hoewel bestedelingen officieel recht hadden op zorg en opvoeding, was de werkelijkheid vaak hard en onmenselijk.
De bestedeling is een onthullend en aangrijpend boek over armoede, overlevingsdrang en vergeten levens. Het werpt een nieuw licht op een pijnlijk en onbekend hoofdstuk uit onze geschiedenis.
Van de duizend gezinnen vindt men er één waar het kind uit liefde wordt opgenomen, en 999 waar eigenbelang de belangrijkste of enige reden is om vreemde kinderen in huis te nemen.
“Maar op een dag, toen hij thuiskwam, ontdekte hij dat zijn oom en tante zonder enige waarschuwing waren geëmigreerd naar Utah.”
Dit boek is niet zomaar een boek om op de camping te gaan lezen, zeg maar. Dit boek legt een stuk geschiedenis bloot die niet veel mensen kennen. Ik ben het op school niet tegengekomen in de geschiedenisboeken.
Lanting besluit de geschiedenis van zijn overgrootmoeder in te duiken en komt in zijn reis diverse stukken tegen. Stukken waarvan je nekharen overeind gaan staan, stukken die ook weer niet vergeten mogen worden.
Het is sowieso een rare gedachte dat kinderen vroeger werden uitbesteed. Niet alleen kinderen, maar ook oude mensen of met een beperking. De laagste bieder kreeg dan een nieuw gezinslid. Natuurlijk waren de tijden ook anders maar toch... (kijk even naar de bank waar mijn zoon zit) het idee dat ik mijn zoon zou achterlaten of ter vondeling leggen. Heel naar idee. Dat hij letterlijk wordt uitgebuit, mishandeld of erger. Ik kreeg het idee dat Lanting er nog veel meer over wou vertellen in zijn boek, ik denk ook echt dat er veel meer verhalen zullen zijn. Het is eigenlijk een schande dat dit stukje geschiedenis wordt vergeten!
Ik vond het zelf een beetje schokkend te lezen dat kinderen alsnog werden uitbesteed aan mensen die al te boek stonden als gewelddadig of zelfs misbruik. Dat er alsnog kinderen heen werden gestuurd is echt bizar.
Maar gelukkig neemt Lanting ook goede verhalen op in zijn boek. Ook al is het maar van een paar, dat maakt het verhaal niet helemaal donker en slecht.
Persoonlijk vind ik dat dit verhaal ook meer in de geschiedenisboeken moeten verteld worden.
1
Reageer op deze recensie