Een sterk idee met een zwak plot

Hans Faber is oud-journalist. Hij schreef voor zowel De Volkskrant als Het Financieele Dagblad. Voor zijn werk als journalist was hij twee keer genomineerd voor Het Gouden Pennetje, de prijs voor talentvolle journalisten. Hoewel Faber al in 2016 begon aan zijn debuut, De Rus, kwam dit project tot stilstand door de vermissing van Anne Faber. Na het verschijnen van Anne: kroniek van een zoektocht in 2019 kwam De Rus weer op de voorgrond. In 2020 was het eindelijk zover en verscheen zijn debuutthriller over misdaadverslaggever Vince van Zandt. 

Wanneer er een Rus in een gracht in Amsterdam wordt gevonden, lijkt het een simpele zaak: hij was dronken, is in het water gevallen en overleden. Als misdaadverslaggever Vince van Zandt van de zaak hoort, zit er volgens hem echter een luchtje aan. Hij gaat, ondanks dat de hoofdredacteur van zijn krant er niks in ziet, op onderzoek uit en komt er al snel achter dat er meer schuilgaat achter deze ‘onschuldige’ dood. Vince komt terecht in zaken waar hij wellicht beter uit had kunnen blijven. 

Het boek belooft veel. Bij een thriller over een Rus die in een gracht wordt gevonden, gaan de gedachten al snel naar politieke complotten, heel veel geld en geheime diensten. Het is dan ook jammer dat dit enigszins tegenvalt. Even lijkt het wel die kant op te gaan, maar vervolgens valt het stil. Daarnaast is het plot helaas zwak opgebouwd. De enige reden waarom Vince op onderzoek uitgaat zijn gevoel. Verder is er zo goed als geen enkele legitieme reden om meer achter de dood te zoeken. Al was het maar een klein, niet-kloppend detail geweest dat over het hoofd werd gezien door de politie, dan had de reden voor het hele boek al een stuk sterker kunnen zijn. 

In de rest van het verhaal wordt het de hoofdpersoon vrij makkelijk gemaakt om achter de antwoorden van de zaak te komen, waardoor het niet voelt alsof Vince echt zijn best heeft hoeven doen. Verder is de ontknoping (en wel meer delen van het boek) gebaseerd op toevalligheden, zoals een auto-ongeluk op de snelweg, waardoor het einde een anticlimax is. Ook geven de antwoorden die op het einde worden gegeven geen verklaringen voor de opening voor de roman, waardoor het voelt alsof de lezer het hele boek lang onterecht misleid is.

Hoewel het Fabers fictiedebuut is en er duidelijk hier en daar nog verbetering nodig is, is er niks mis met de schrijfstijl. Het is echter jammer dat het plot minder is en dat de personages vrij oppervlakkig zijn, waardoor zijn schrijfstijl niet tot zijn recht komt. Personages hebben vaak alleen maar de functie het plot voort te duwen, worden gedefinieerd door een enkele karaktertrek (de één houdt van seks, de ander van een sappig verhaal in de krant) en missen diepgang. Wanneer het plot beter opgebouwd was en de personages iets meer diepgang zouden hebben, was Fabers schrijfstijl meer tot zijn recht gekomen en had De Rus al met al een sterker debuut kunnen zijn.