De C is voor Celia

In ”De C is voor Celia” van Heleen Blesgraaf volgen we, zoals de titel al doet vermoeden, Celia. Er komt ineens heel veel op haar af als ze een tv serie bij haar thuis gaan opnemen, omdat ze een groot gezin heeft. Daarnaast zit ze in het laatste jaar van de havo, wordt ze gepest op school en is het thuis natuurlijk ook bedt wel chaotisch. Dat is allemaal niet makkelijk, zeker niet met camera’s die 24/7 in je nek hijgen.

Ik heb dit boek echt in 1 dag gelezen, ik vind hem ontzettend goed! Ik was al ontzettend geïntrigeerd door het plot, omdat mij ook ooit gevraagd is in zo’n reality serie te zitten (dan zou ik als enig kind in een gezin met 14 kids geplaatst worden voor een maand). Als ik dit boek heb gelezen, denk ik dat het maar goed is dat ik toen uiteindelijk na veel gedoe nee heb gezegd… ik herken ook veel van mezelf in Celia, een onzeker, introvert, heel verantwoordelijk en slim meisje die altijd probeert om het goede te doen, om altijd perfect te zijn. Het is alsof haar leven voor de camera’s er ook al uit bestaat dat ze perfect voor de dag wil komen. Ze leert uiteindelijk dat dat niet kan en dat je hooguit je verantwoordelijkheid kan nemen en je uitspreken over de waarheid, en dat vind ik een hele goede les waar ik zelf ook nog wat van kan leren.

Maar goed, bovenal is dit boek vooral heerlijk geschreven en leest het als een trein en heeft het lekker veel drama. Met zo’n groot gezin is het nooit eenzaam, er is altijd wat te beleven. En met camera’s erbij wordt het nog een standje erger. Ik kon heel erg genieten van Celia’s band met haar oudere broer en zussen, bij wie ze altijd terecht kan. Er is goede LHBT+ rep, maar de homohaat door het programma, hoewel te verwachten, is toch wel erg pijnlijk. Ook de vriendschap tussen Jayden en Celia is zo goed gedaan! Je weet de hele tijd niet welke kant het op zal gaan, doet hij het voor de roem of geeft hij oprecht om haar? En is het feit dat hij haar helpt om alles te navigeren en haar leven op school zoveel beter maakt genoeg voor het feit dat hij zijn minute of fame pakt? Zo’n grijs personage is geweldig om te lezen. De uiteindelijk ontknoping (misschien is ontploffing een beter woord) is heftig, ik voelde alles mee…

Kortom, dit boek was helemaal geweldig, ik heb ervan genoten. Mijn enige nadeel is dat het te kort is, en ik had misschien iets meer van Natan (broer met Down) willen zien.

Ik heb een recensie-exemplaar ontvangen van Moon, maar dit heeft mijn mening niet beïnvloed.