Emotioneel verwarrend

Een bijzonder boek met een ongewone en aparte schrijfstijl waar je wel van moet houden!

De hoofdpersoon is in totale ontreddering als ze erachter komt dat haar man vreemdgaat met een andere vrouw. Steffie Verstappen schrijft haar debuutroman als een soort brief in plaats van een boek: gericht aan de minnares.

Je merkt dat het verhaal in het begin alle kanten op gaat, het lijken haast losse gedachten van wanhoop, boosheid en realiteit. Logisch natuurlijk ook. Haar leven staat volledig op zijn kop en ze heeft een gezin met kinderen te onderhouden. Die wanhoop heeft Steffie met unieke zinnen goed op papier weten te zetten. Het nare gevoel wat iemand kan hebben bij de ontdekking van vreemdgaan komt zeker over bij mij als lezer!

Personen worden niet omschreven of bij naam genoemd waardoor er veel eigen invulling is. Persoonlijk vind ik dat ergens lastig, maar ik snap wel dat de anonimiteit van de personages het verhaal kracht bij kan zetten. De hoofdpersoon probeert middels het schrijven haar gedachten te ordenen zodat ze dingen kan plaatsen, begrijpen en afsluiten.

Doordat het verhaal zo ontzettend wisselde was er voor mij geen houvast en kon ik mij als lezer niet goed inleven in het verhaal. Mijn gedachten dwaalden wel eens af. Ik miste wat structuur en dat vond ik jammer. Hierdoor heb ik het idee dat ik het boek niet volledig heb kunnen “begrijpen”, terwijl ik dat wel zou willen.

Wel bijzonder om een keer een boek te lezen wat ik zelf niet snel zou kiezen. Dat is ook het leuke aan de boekenclub van Harper Collins. Wellicht begrijpen andere lezers het verhaal beter!