Grappig, ontroerend en een beetje schurend

Toen ik dit boek zag in de mail van de Club van Echte lezers (van Atlas Contact), intrigeerde de titel mij meteen. Olifantenpaadjes klonk voor mij als een tegenstelling. Een olifant is toch veel te groot om een paadje te maken. Dat zou toch tenminste een pad moeten zijn. Ook de omslag en de synopsis spraken mij aan: een gezin dat nog elke zomer op vakantie gaat terwijl de ouders gescheiden zijn en het feit dat iedereen het voor de ander schijnt te doen, behalve de vader die het voor zichzelf doet. Op den duur is dat niet houdbaar, dus de barstjes worden al zichtbaar. Vandaar dat ik me inschreef om het boek te ontvangen, zodat ik het kon lezen en recenseren.

Het is voor mij heel duidelijk dat Sebastiaan Chabot is afgestudeerd bij Jonathan Safran Foer, die als geen ander ernstige onderwerpen luchtig en met humor weet te brengen, zonder de ernst van het onderwerp uit het oog te verliezen. Dat heeft dit boek van Sebastiaan ook.

In een dubbelinterview in de Volkskrant met zijn vriendin, filmmaker Joosje Duk, vertelt Sebastiaan dat hij zonder haar misschien geen schrijver was geworden. Zijn nieuwste boek gaat namelijk over haar vader. Hij vond het zo ontroerend dat een man van zijn leeftijd en statuur een olifant nodig heeft om de wereld aan te kunnen. Dit gegeven gebruikte hij voor de hoofdpersoon van zijn boek Olifantenpaadjes: professor Raad, de vader van het gezin.

De titel van het boek wordt in het boek al gauw duidelijk en geeft in eerste instantie luchtigheid aan het verhaal. Ook hoe alles beschreven wordt, alsof het levende wezens betreft (de zee, voorwerpen), heeft dit effect. Op den duur wordt wel duidelijk dat die grappige olifantenpaadjes ook een ernstige kant hebben. Ze vertederen maar wekken ook regelmatig irritatie op bij de familie.

Zoals al gezegd heeft de hoofdpersoon, Professor Raad, het moeilijk om zich in het leven staande te houden, zeker nu hij gedwongen met pensioen moet gaan. Het boek wordt echter niet alleen vanuit zijn gezichtspunt geschreven. Alle leden van de familie en ook diverse personen eromheen komen aan het woord. Dit zorgt voor een goed beeld van alle personages en de onderlinge verhoudingen, omdat ze zowel vanuit hun eigen als vanuit het perspectief van andere personen worden beschreven.

Het boek is geschreven in korte makkelijke leesbare hoofdstukken. Het leest fijn door. Een mooie roman! En als je precies wilt weten waar het over gaat, ga het zeker lezen.