Prayers for the stolen

Het valt mij op dat het verhaal (min of meer) geschreven is in de indirecte reden, het verhaal wordt verteld door Ladydi Garcia - in de ik perspectief. Gebed voor de vermisten is niet een verhaal wat vrolijk stemt: drugshandel, ontvoeringen, slecht of geen onderwijs en armoede. Niet bepaald een omgeving waar je je kind wilt laten opgroeien. Ondanks de ellende wordt het verhaal luchtig verteld. Vanwege de schrijfstijl blijft het voor mij een beetje afstandelijk. Het wil niet echt bij mij onder de huid zitten. Ik vergelijk het alsof ik een stukje in de krant lees, je vindt het erg wat er gebeurd maar echt geraakt ben je er niet door.

Toch heeft Prayers for the stolen heel veel in zich om diep over na te denken.