Losse flodders

Mythologie, wetenschap, heden en verleden smelten samen in dit boek. Elementen uit de geschiedenis en zelfs science fiction worden verweven in een setting van de moderne tijd met onderwerpen als geloof, indoctrinatie en oorlog.
Het is vreemd, maar het werkt. Een pelgrimstocht naar een heilige piramide terwijl drones iedereen in de gaten houden. Het voelt surrealistisch maar Noort weet het goed te brengen zonder in cliches te vallen of te overdrijven.

Het verhaal kabbelt echter. Ondanks de vele (heftige) gebeurtenissen is er geen duidelijke start of missie. De hoofdpersonen missen diepgang waardoor je je niet verbonden voelt en meeleeft. Ze blijven op afstand.
Het boek is tot het einde een inleiding voor mij geweest. Bij het omslaan van elke bladzijde bleef ik hopen dat het verhaal nu echt zou beginnen.

De herkomst van de hoofdpersoon is in nevelen gehuld, evenals de missie die haar is opgelegd door een ongrijpbare hogere macht. Zij lijkt van grote betekenis.
De schrijfster gaat echter nergens de diepte in, lost niets op en komt niet met een eigen idee over het mysterie dat pretendeert veel groter te zijn dan alleen dit meisje.

Het resultaat is een verhaal vol vaagheden over de geschiedenis, wetenschap en het geloof waar vervolgens niets mee wordt gedaan. Een laffe poging tot symboliek (de kolibrie) gaat hierdoor volledig verloren.

De Nazca-lijnen in Peru is als onderwerp fascinerend en biedt veel mogelijkheden als je als schrijver maar durft te kiezen voor een theorie erover en daarmee de diepte ingaat.

Wellicht was dit een bewuste keuze van de schrijfster gezien het om een jeugdboek gaat die door teveel details en uitdieping te complex zou worden.